
موضوع :
امامت و ولایت
مقام امامت
یعنى رهبر و پیشوائى و زمامدارى خلق و در واقع امام کسى است : که با تشکیل یک حکومت الهى و
بدست آوردن قدرتهاى لازم سعى مى کند احکام خداوند عملا اجرا و پیاده گردد.
بعبارت دیگر: وظیفه امام ایصال به مطلوب است ولى مقام رسول ارائه طریق مى باشد ناگفته پیداست
که بسیارى از پیامبران خدا مانند پیغمبر اسلام صلى الله علیه و آله هر سه مقام را دارا بودند و مقام
امامت در مفهوم خودش عبارت است از: تحقق بخشیدن به برنامه هاى دینى اعم از حکومت به
معنى وسیع و اجراى حدود و احکام خدا، و هم چنین تربیت وپرورش نفوس در جهت ((ظاهر)) و ((باطن
)) و این مقام از دو مقام مذکور [رسالت و نبوت ] بالاتر است .
زیرا مقام نبوت و رسالت تنها خبردادن از ناحیه خدا و ابلاغ فرمان او و بشارتها و انذار است اما در مورد
[امامت ] همه اینها وجود دارد باضافه اجراى احکام و تربیت نفوس از نظر ظاهر و باطن مى باشد.
بنابراین مقام امامت بالاترین و عالیترین منصب الهى است که بعد از یک سلسله شایستگى ها اعطاء
مى گردد و حضرت ابراهیم علیه السلام بعد از یک سلسله شایستگى ها که در برابر امتحانات الهى از
خود نشان داد و مقام یقین خویش را نسبت به خالق متعال بحد مطلوب رساند این منصب الهى به او
اعطاء گردید.
اولین شخصیتى که بعد از پیامبر اسلام ص شایستگى مقام امامت را پیدا کرد حضرت على ع بود
و احادیث زیادى وجود دارد مبنى براینکه آن بزرگوار بعد از رسولخدا حضرت محمد
بن عبدالله صلى الله علیه و آله از تمامى پیامبران پیشین افضل و اعلم است و حتى ایمان به ولایت او
از اهداف بعثت انبیاء بشمار مى رود.
حجم کتاب: 600کیلوبایت
دانلود