امام حسین علیه السلام و عاشورا از دیدگاه اهل سنت
عناوین اصلی کتاب شامل:
تالیف محمدطاهر هاشمی شافعی
عناوین اصلی کتاب شامل:
فضایل و مناقب حضرت امام علی الهادی العسکری
عناوین اصلی کتاب شامل:
فضائل امام حسن عسکری
فصل اول: مروری بر زندگی امام محمدباقر علیه السلام از ولادت تا شهادت؛
فصل دوم: فعالیت های سیاسی امام باقر علیه السلام؛
فصل سوم: فعالیت های فرهنگی امام باقر علیه السلام و مواضع آن حضرت؛
فصل چهارم: سجایا و مکارم اخلاقی امام باقر علیه السلام؛
فصل پنجم: امام باقر علیه السلام در سخنان دانشمندان اهل سنت؛
فصل ششم: سخنان امام باقر علیه السلام در منابع اهل سنت؛
اما روایاتی که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درباره آن که مراد از هادی در آیه کریمه علی بن ابیطالب است بسیار و به مضامین مختلفه علماء شیعه و عامه در کتب خود روایت نموده اند . حتی آنکه احمد بن محمد بن سعد کتابی در تفسیر آیه انما انت منذر و لکل قوم هاد راجع به شان نزول آن درباره امیر المؤمنین علیه السّلام نوشته است [396]
و نیز روایاتی که از بزرگان صحابه و از ائمه طاهرین راجع به تفسیر این آیه درباره امیر المؤمنین و ائمه اهل بیت وارد شده است بسیار و ما در اینجا این روایات را از نقطه نظر متن و مضمون به چند طبقه تقسیم می کنیم .
«ابن طیّار می گوید : از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم که می فرمود : اگر در روی تمام زمین باقی نماند مگر دو نفر یکی از آنها حجّت خدا خواهد بود» .
و نیز با دو سند دیگر یکی از حمزه بن طیّار و دیگری از محمّد بن عیسی از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود : لَوْ بَقِیَ اثْنانِ لَکانَ اَحَدهذما الحُجَّهَ عَلی صَاحِبَهِ [496] . «اگر دو نفر بمانند ،
یکی از آنها حتماً حجّت خدای بر آن دیگری خواهد بود» .
.
عناوین اصلی کتاب شامل:
فصل اوّل: علم غیب اولیا
فصل دوم: سلطه غیبی اولیا
.
http://www.ghbook.ir
عناوین اصلی کتاب شامل:
خطبه؛ مقدمه؛ آیه ی مورد بحث؛ ادامه ی آیه؛ وظیفه ی سنگین؛ توفیق عمل صالح؛ اصلاح فرزندان؛ دعای حضرت ابراهیم علیه السلام؛ امامت از نسل امام حسین علیه السلام؛ روضه؛ دعا
ابن عساکر ، ذهبی ، سیوطی، مزی ، طبرانی ، هیثمی و سایرین مینویسد :
ابن حارث کندی میگوید : وقتی حسین را شهید کردند، تا 7 روز، وقتی نماز میخواندیم، به دیوارهایی که آفتاب افتاده بود نگاه میکردیم، میدیدیم که رنگ آفتاب، همانند چادرهای سرخ رنگ، قرمز شده است و میدیدیدم که برخی از ستاره ها به همدیگر برخورد میکردند.
در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که این مطلب را ثابت میکند .
خداوند کریم در باره امامت حضرت ابراهیم علیه السلام میفرماید :
إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماما . البقره / 124 .
من تو را امام و پیشواى مردم قرار دادم !
و نیز میفرماید :
وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ کلاًُّ جَعَلْنَا نَبِیًّا . مریم / 49 .
ما اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و هر یک را پیامبرى (بزرگ) قرار دادیم !
در روز عاشورا، وقتی نوبت به جوانان هاشمی رسید فرزندان زینب کبری (س) نیز خود را آماده قتال کردند.
حضرت زینب (س) در این موقع که فرزندان دلبند خود را راهی قتال با دشمنان دین و قرآن می کرد، حالتی دگرگون داشت.
او عقیلة بنی هاشم است. او نائبة الامام است. اصلاً او شریک کربلای حسین (ع) است.
نه بدین جهت که بنابر نقل، فرزندان خود را با دست خود کفن پوش و فدیة راه حسین (ع) کرده ، که از لحظه ای که از دامن زهرای مرضیه (س) پای به عرصه وجود گذاشته، دیده به دیدار حسین (ع) باز کرده است.
برای همین است که اهل دل، آفرینش او را برای کربلا معنا کرده اند.
و بدینسان شما را امّتى میانه قرار دادیم تا بر مردم [جهان] گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد. و ما قبلهاى را که بر آن بودى (بیت المقدس) قرار ندادیم مگر براى آن که کسى را که از پیامبر پیروى مى کند از کسى که به عقب برمىگردد باز شناسیم، و البته این امر جز بر کسانی که خدا هدایتشان کرده سخت گران بود،و خدا بر آن نیست که ایمان شما را ضایع کند،چرا که خداوند به مردم رئوف و مهربان است.(بهرام پور)
[سوره توبه:آیه 105]
«قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ.»
و بگو: [هر کارى مىخواهید] بکنید که به زودى خدا و رسول او و مؤمنان کردار شما را خواهند دید، و به زودى به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانده مىشوید، پس شما را به آنچه انجام مىدادید آگاه خواهد کرد.(بهرام پور)
از ظاهر آیات و روایات استفاده می شود، که همه چیز در قرآن آمده و خداوند از ذکر مطلبی در آن فروگذار نکرده است چنانکه در قرآن می خوانیم: «وَ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ ؛
ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز است.»(1)
و «ما فَرَّطْنا فِی الْکِتابِ مِنْ شَیْء ؛
ما هیچ چیز را در این کتاب، فرو گذار نکردیم.»(2)،
در نهج البلاغه نیز آمده است:
«وَ فِی القُرآنِ نبأُ ما قَبلِکُم وخَبَرُ ما بَعدِکُم وحُکمُ مَا بَینِکُم ؛
در کتاب خدا اخبار پیشینیان و خبرهاى آینده و احکام مورد نیاز شما موجود است.» (3)
از طریق اهل سنّت نیز از صحابى معروف «ابن مسعود» نقل شده:
«ِانَّ فِیه عِلمُ الاَوَّلینَ و الآخِرِین ؛ در قرآن علم اوّلین و آخرین است.»(4)
با این حال، ما احکام جزئی مختلفى را مىبینیم که در قرآن نیامده مثلا، تعداد رکعات نماز، اجناس و نصاب زکات، بسیارى از مناسک حج، عدد سعى صفا و مروه و دورهاى طواف و مسائل دیگرى در زمینه حدود و دیات و آداب قضاوت و شرایط معاملات و نام ائمه و...
برخی از اهل سنّت یا وهابیان بدون توجّه به مسائلی که در قرآن نیامده با طرح این مساله که:
چرا نام حضرت علی (علیه السلام) در قرآن نیامده؟
سعی دارند از این مساله، بر ردّ ادعای شیعه بر ولایت ایشان استفاده کنند.
سعی ما در این مقاله ردّ این ادعاها و شرح و بیانی در اطراف این مسائل می باشد.
تصور سؤال کننده این است که اگر نام امام و یا امامان در قرآن میآمد، اختلاف از بین میرفت، در حالی که این اصل کلیّت ندارد. چه بسا ذکر اسامی پیشوایان دوازدهگانه، سبب میشد که آزمندان حکومت و ریاست به نسلکشی بپردازند تا از تولد آن امامان جلوگیری کنند، چنانکه این مسئله درباره حضرت موسی(ع) رخ داد.
روش آموزشی قرآن بیان کلیات و اصول عمومی است، تشریح مصادیق و جزئیات غالباً بر عهده پیامبر گرامی(ص) میباشد.
رسولخدا(ص) نه تنها مأمور به تلاوت قرآن بود، بلکه در تبیین آن نیز مأموریت داشت، چنانکه میفرماید:
و أنزلنا إلیک الذکر لتبیّن للنّاس ما نزّل إلیهم و لعلّهم یتفکّرون.(1)
و قرآن را بر تو فرستادیم تا آنچه برای مردم نازل شده است، برای آنها بیان کنی و آشکارسازی، شاید آنان بیندیشند.
کسی که حضرت فاطمه معصومه را زیارت کند پاداش او بهشت است.
حضرت فاطمه معصومه (س) پس از ورود به شهر قم، تنها ۱۷ روز در قید حیات بود و شبانه روز مشغول عبادت بود و سپس دعوت حق را لبیک گفت و به سوی بهشت برین پرواز کرد.
پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادر مکرمهاش حضرت نجمه خاتون (س) است. آن بانو مادر امام هشتم نیز است؛ لذا حضرت معصومه(س) با امام رضا(ع) از یک مادر هستند. ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره واقع شده است.
مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است همچنین لقب کریمه اهل بیت(ع) از سوی امام صادق(ع) به ایشان اطلاق شد.