چهارده معصوم
خدای متعال در آیه اطاعت یعنی آیه 59 سوره نساء میفرماید:
﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ ۖ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا﴾
﴿هان ای کسانیکه ایمان آوردید! خدا را اطاعت کنید، و پیامبر و اولیای امر (رسالت) را ـ که از خودتان میباشند ـ (نیز) اطاعت کنید. پس اگر در امری (دینی) اختلاف کردید، اگر به خدا و روز پایانی ایمان دارید، آن را به (کتاب) خدا و (سنت) پیامبرش عرضه بدارید، این بهتر و بازتابش نیکوتر است.﴾
بدین جهت ملزم هستیم در هر چیزی که اختلاف داریم آن را اول به خدا و بعد به پیامبر خدا عرضه کنیم. منظور از خدا، کتاب خدا یا همان قرآن است اما آنچه از پیامبر (ص) برای ما به جا مانده است اولاً مجموعه عظیمی از روایات درست و غلط منسوب به ایشان است و دوماً سیزده معصوم محمدی (ع) بعد از ایشان هستند که با تأیید قطعی خدای متعال در آیه 32 سوره فاطر که در اینجا در مورد آن بحث شده است و تأیید قطعی پیامبر در احادیث متواتر ثِقلَین و غدیر، صاحب ولایت یا سرپرستی هستند و سنت قطعی آن حضرت را این سیزده معصوم محمدی (ع) یکی پس از دیگری سینه به سینه نشر دادهاند اما از آنجا که آخرین آنان یعنی امام زمان (عج) در حال حاضر برای ما قابل رؤیت نیستند تا به ایشان رجوع کرده و موارد اختلافی را از ایشان جویا شویم برای ما تنها روایاتی میماند که عموماً ظنی الصدور هستند یعنی تنها برای ما گمان ایجاد میکنند و مطمئن نیستیم که واقعاً آن خبر، سنت معصومین (ع) باشد.
خدای متعال در آیه 28 سوره نجم نیز میفرماید:
﴿وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ ۖ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا﴾
﴿ایشان را به این (کار) هیچ (بینش و) دانشی نیست. جز گمان را پیروی نمیکنند، و گمان از حقیقت هیچ سود و بهرهای ندهد.﴾
در اینجا ظن یا گمان مقابل علم قرار گرفته است که از حقیقت بینیاز نمیکند.