اهل سنت و مخصوصا وهابیون برای خالد بن ولید احترام بی حد و حصری قائل هستند.
ولی در اینجا لازم است به گوشه هایی از شاهکارهای این صحابی غافل نگاهی بیاندازیم.
1) خالد چه قبل از پذیرش اسلام و چه بعد از پذیرش اسلام عداوت و دشمنی با حضرت علی ـ علیه السّلام ـ را فراموش نکرد و حتی بعد از رحلت پیامبر بدستور خلیفه وقت تصمیم بر قتل علی ـ علیه السّلام ـ گرفت ولی موفق نشد.
حدیث عشره مبشره حدیثی است که ادعا می شود پیامبر صلی الله علیه و آله در آن به 10 نفر از اصحاب خود وعده بهشت داده اند؛ اما فارغ از بحث سندی این روایت، این حدیث با اشکالات متنی و دلالی متعددی رو به رو است که در ادامه به آن ها اشاره می شود.
یکی از افرادی که علمای اهل سنت آن را جزء عشره مبشره می‌دانند سعد بن ابی وقاص است؛ اما خود سعد بن ابی وقاص حدیث عشره مبشره را قبول ندارد؛ زیرا در روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله چنین نقل کرده است:
عن عامر بن سعد قال سمعت أبی یقول ما سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول لحی یمشى انه فی الجنة الا لعبد الله بن سلام
صحیح مسلم - مسلم النیسابوری - ج 7 ص 160
از سعد بن ابی وقاص نقل شده است که می‌گفت: من از پیامبر صلی الله علیه وآله نشنیدم که درباره زنده‌ای که بر روی زمین راه می‌رود به جز عبد اللَّه بن سلام بگوید: او اهل بهشت است.
طبق این حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله فقط به یک نفر وعده بهشت داده است و آن یک نفر عبد الله بن سلام است، حال اهل سنت یا باید دست از صحیح بودن کتاب مسلم بکشند و بگویند این روایتی که برای عبد الله بن سلام نقل شده است کذب است یا این که بگویند حدیث عشره مبشره دروغ است؛ چون امکان ندارد پیامبر به سعد بن ابی وقاص و 9 نفر دیگر وعده بهشت بدهد؛ اما خود آن سعد از این موضوع بی‌اطلاع باشد.
طبق اعتقاد اهل سنت، تمام صحابه عادل و از اولیاء الهی هستند، و تمام مطالبی که آن ها از رسول خدا صلی الله علیه وآله نقل کنند، به عنوان سنت قطعی واجب الإتباع است.
اما از دیدگاه محمد بن اسماعیل بخاری ، این مسأله عمومیت ندارد و تنها شامل کسانی می شود که با امیرمؤمنان علیه السلام دشمنی داشته اند؛ اما اگر کسی از اصحاب، از شیعیان و دوست داران امیرمؤمنان علیه السلام به حساب بیاید، نباید از او روایت نقل کرد.
ابن عساکر دمشقی و خطیب بغدادی دو تن از بزرگان تاریخ اهل سنت می نویسند:
کتب إلی أبو نصر بن القشیری أنا أبو بکر البیهقی أنا أبو عبد الله الحافظ قال سمعت أبا عبد الله یعنی محمد بن یعقوب الأخرم یقول:
وَسُئِلَ: لِمَ تَرَکَ الْبُخَارِیُّ حَدِیثَ أَبِی الطُّفَیْلِ عَامِرِ بْنِ وَاثِلَةَ، قَالَ: " لأَنَّهُ کَانَ یُفْرِطُ فِی التَّشَیُّعِ "
از ابو عبد الله محمد بن یعقوب اخرم پرسیدند: چرا امام بخاری از ابوطفیل عامر بن واثله روایت نقل نمی کند؟
او در پاسخ گفت: زیرا ابوطفیل در تشیع افراط می کرد.
ابن عساکر الدمشقی الشافعی، أبی القاسم علی بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله (متوفای571هـ)، تاریخ مدینة دمشق وذکر فضلها وتسمیة من حلها من الأماثل، ج 26 ص 128،تحقیق: محب الدین أبی سعید عمر بن غرامة العمری، ناشر: دار الفکر - بیروت - 1995.
البغدادی، ابوبکر أحمد بن علی بن ثابت الخطیب (متوفای463هـ)، الکفایة فی علم الروایة، ج 1 ص 131، تحقیق: ابوعبدالله السورقی، إبراهیم حمدی المدنی، ناشر:المکتبة العلمیة - المدینة المنورة.
