یاد 6

ای آشنای دور 

تو خودت خوب میدونی که من 

یاد 5

فلــسـفه نـبــــاف شاعـــر .

 چـــه مـمــکن ....

                   چـــه محــال ....
  چه جبـــر ....

                چـه اختـــیار ....

 چه هـــر کـــوفـــت دیگــــری...؛

 او ....
          رفـــته اســـت دیــــگر!

    و من در آرزوی دیدن او .

یاد 4

  به فقر ِ احساس ِ ”انسانیّت” دچار شدیم !

 نسلی که دردش را، کیبوردها ...

                                      پیامک ها ...

                                                    و تلفن های ِ پی در پی می فهمند .

یاد 3

 فال گرفتم .
 ته فنجانم ...
              نمی دانم ...
 این تو بودی که از دلم می رفت ...
                         یا دیگری بود که به قلب تو می آمد.

 فقط می دانم آن لکه کمرنگی که از همه دور مانده بود ...

                       " من " بودم ...!!!

یاد 2

  امکان هجرت تو . . .
                     تراوش می کند، از خطوط مبهم نگاهت .

 من پیشتر . . .

             دیده بودم جرقه محال ماندنت را .

در سایش دستانمان به رفتنت ایمان دارم ،
      چون ماهی آزاد به جریان آب .

 نبودنت . . .
            مرا در سطح بزرگ اشکهایم پر از عطش میکند .

  چقدر سنگین شده اند شانه هایم .

  آخر بعد از تو. . .

                  ترازوی تنهایی ام شده اند .

یاد 1

 به انگشتانم نخی می بندم  .....
 تا یادم بماند دوست داشتن درد دارد .
 دردی توام با لذت .

 شاید حالا همه چیز خوب نباشد .....

 ولی من هنوز به بهانه تو ....
 به بهانه دوست داشتنت زنده ام .

یاد

چقدر کم توقع شده ام .

 نه آغوشت را می خواهم ....

                                  نه یک بوسه ....

                                                  نه دیگر بودنت را..

 همین که بیایی و از کنارم رد شوی کافیست .
 مرا به آرامش می رساند….
 حتی اصطحکاک سایه هایمان .

خاطره 2

خاطره 1

خاطره

نمی شود . . .

نمی شود . . .
 باور کنید نمی شود  .

 وقتی هر روز صبح . . .
 بجای موج شوق چشمهایش . . .
 که دستهایت را گرفته باشد . . .
 تنها ته مانده بغض دیشبت هست که هنوز در گلویت هضم نشده و باز . . .

 - امان از این اشک های بی اختیار -
 گفتم که نمی شود .

حرف دل

پروانه سوخت . . . شمع فرو مرد . . . شب گذشت ،

ای وای من، که قصه دل ناتمام ماند .

آیا نامی از امام مهدی علیه‌السلام در صحاح ستّه آمده است؟

آیا نامی از امام مهدی علیه‌السلام در صحاح ستّه آمده است؟

الف. در تمام صحاح ستّه، به جز صحیح بخاری، نام امام مهدی علیه‌السلام وجود دارد .

نام حضرت مهدی علیه‌السلام و سخنان پیامبر درباره آن حضرت، درکتاب‌های صحیح ترمذی[1]، سنن ابن‌ماجه[2] و سنن ابوداود[3] که الان در دسترس است، موجود می‌باشد، ولی در کتاب‌های صحیح مسلم وسنن نسائی حذف گردیده است.

آیا اهل سنّت به امام مهدی ـ عج ـ اعتقاد دارند، چگونه؟ و تفاوت آنها با تشیّع در این جهت چیست؟

آیا اهل سنّت به امام مهدی ـ عج ـ اعتقاد دارند، چگونه؟ و تفاوت آنها با تشیّع در این جهت چیست؟
پاسخ اول:

بعضی از اهل تسنّن به دلیل خوشبین نبودن به شیعه و احادیث شیعه گمان می کنند مهدویت و احادیث مهدی ساختگی است و می گویند احادیث مهدی در کتب صحاح اهل سنّت وجود ندارد و اگر هم باشد در کتاب هایی است که از نظر اعتبار ساقط می باشد و این شیعیان هستند که احادیث مهدی را در کتب خود آورده اند.

آیا امام عسکرى (ع) بدون فرزند از دنیا رفته است؟

عدم وجود فرزند برای امام عسکری
آیا امام عسکرى (ع) بدون فرزند از دنیا رفته است؟

طرح شبهه:

ابن تیمیه حرانى در منهاج السنة ، پیرامون حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشریف مى‌نویسد:

قد ذکر محمد بن جریر الطبری وعبد الباقی بن قانع وغیرهما من أهل العلم بالأنساب والتواریخ أن الحسن بن علی العسکری لم یکن له نسل ولا عقب والإمامیة الذین یزعمون أنه کان له ولد یدعون أنه دخل السرداب بسامرا وهو صغیر منهم من قال عمرة سنتان ومنهم من قال ثلاث ومنهم من قال خمس سنین... .

محمد بن جریر طبرى و عبد الباقى بن قانع و دیگر دانشمندان علم انساب و تاریخ گفته‌اند که [امام] حسن بن على عسکرى [علیه السلام] فرزندى نداشته است؛ اما امامیه خیال مى کنند که او داراى فرزند بوده و مدعى هستند که او داخل سرداب سامرا شده؛ در حالى که خردسال بوده . برخى از شیعیان گفته‌اند که او دو ساله داشته، بعضى سه سال و عده‌اى دیگر گفته‌اند که پنج سال داشته است.