نقش ائمه در احیای دین جلد 2

برای دانلود به ادامه مطلب بروید . .

پیش گفتار
پیامبر اسلام(ص) در غارحرا مبعوث شد.‍
با بعثت پیامبر(ص) ، صدو چهارده سوره قران برای هدایت مردم نازل شد.
با بعثت پیامبر( ص) ، سنت پیامبر برای راهیابی ما ارائه گشت.
با بعثت پیامبر(ص) ، عمل شد آنچه تا به امروز، و آنچه عمل خواهد شد تا روز قیامت .
در راه تبلیغ اسلام ، از مردان ، شیخ مکه ابوطالب ، عموی پیامبر( ص) آن حضرت را یاری کرد ، و از زنان خدیجه همسر پیامبر (ص).

و علی (ع) در حین نزول وحی در غار حرا با پیامبر بود.
در روز دعوت بنی هاشم به اسلام و یار خواهی پیامبر (ص) از ایشان برای نصرت اسلام ، از میان همه آنها علی (ع) در این راه با پیامبر بیعت کرد.

درسال دهم بعثت ، ابوطالب و خدیجه ، دو ناصر و یاور پیامبر(ص) درتبلیغ اسلام ، وفات یافتند ، و پیامبر آن سال را ام الحزن نامید.
پیامبر(ص) به مدینه هجرت کرد.
پیامبر (ص) در مدینه ابوطالب و خدیجه را یاد می کرد و آنگاه که گوسفندی قربانی می نمود ، در میان دوستان خدیجه تقسیم می کرد.

پس از ابوطالب ، فرزندش ، علی (ع) یار و یاور خاصّّ پیامبر شد.
علی( ع) درجنگ بدر بیش از همه مسلمانان مشرکان قریش را کشت و اسیر کرد.

علی (ع) درجنگ احد ، در پیش روی پیامبر (ص) شمشیر می زد و با قریش می جنگید و دیگران فرار می کردند.
علی (ع) درجنگ خندق عمرو ، پهلوان قریش را کشت و مشرکان فرار کردند.

علی (ع) درجنگ خیبر ،قلعه خیبر را فتح کرد.
علی (ع) برای پیامبر(ص) یادگار ابوطالب بود، و فاطمه( ع) یادگار خدیجه. پیامبر در مدینه فاطمه را به علی تزویج فرمود.
از علی و فاطمه ، حسن و حسین زاده شدند.

پیامبر( ص) پس از نزول آیه (فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَهُ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ) ، برای مباهله با نصارای نجران ، حسن و حسین ، علی وفاطمه را به همراه داشت.
پیامبر (ص) درهنگام نزول آیه تطهیر : (إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا) ، حسن و حسین را به روی دو زانو ،فاطمه را پیش رو ، و علی را پشت سر خود نشانید وردای خویش را به روی خود و ایشان کشید چنین گفت: رب هؤلاء ﺃهل بیتی. (پروردگارا اینها اهل بیت من هستند).
وبدین سبب آن پنج تن را « اصحاب کسا» نامیدند.
پیامبر (ص) پس از نزول آیه ، روزی پنج نوبت در اوقات نماز های پنجگانه ،اول به در خانه دخترش می رفت .
در خانه فاطمه (ع) به مسجد باز می شد ودر دیگری نداشت . پیامبر (ص) در برابر چشم همه نمازگزاران که در صفوف نماز جماعت در انتظار مقدمش بودند ، برآستان آن خانه می ایستاد و می فرمود : السَّلامُ عَلَیکُم یا أهلَ البَیت ! (إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا)الصَّلاۀ!الصَّلاۀ!
پیامبر (ص) پس از خواندن این زیارت نامه ، به محراب خود تشریف می برد و با مامومین خود نماز می گزارد.
و با نزول آیه (ُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَى) ، علی و فاطمه و حسن و حسین ، به عنوان ذوی القربای پیامبر (ص) شناخته شدند.

وبا نزول آیه (وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ) پیامبر (ص) فدک را به فاطمه عنایت فرمود.

پیامبر (ص) پس ازنزول آیه (یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ) ، درغدیر خم ،پنجه در پنجه علی کرد و او را بلند نمود و فرمود :

« مَنْ کُنتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلیُّ مَوْلاه…».

پیامبر (ص) علی (ع) رابه روشنی وصی پس از خود معرفی کرد.
پیامبر (ص) بیمار شد ودر روز دوشنبه سربر سینه علی (ع) گذاشت و وفات کرد.
علی (ع) به حکم وظیفه با چند تن از خویشانش به غسل دادن و کفن کردن پیامبر (ص) مشغول شدند.
مهاجران قریش به سقیفه رفتند و گفتند : پیامبر از قبیله قریش است. عرب نمی پذیرد خلیفه اش از غیر قریش باشد.

مهاجران قریشی با جنگ و جدال مقصود خود را پیش بردند وبا ابوبکر قریشی بیعت کردند.

مهاجران قریشی می اندیشیدند :

اگر از خاندان پیامبر کسی خلیفه پیامبر شود ،تا ابد جز ایشان ، کسی دیگر به خلافت نخواهد رسید.

خلافت را در خاندان های قریش بگردانید تا به همه تیره های قریش برسد.
آن گروه که با ابوبکربیعت کردند او را تا نیمه های شب در کوچه های مدینه می گرداندند و هرکس را می دیدند ، نزد ابوبکر می کشاندند و او را وادار می کردند تا بیعت کند.

روز دوشنبه بدین حال سپری شد.
روز سه شنبه ابوبکر را به مسجد پیامبر (ص) بردند و بر منبر پیامبر نشاندند و دیگر بار با وی بیعت کردند .
ابوبکر و عمر خطبه خواندند و پس از آن با ابوبکر نماز گزاردند. و بدین سان بیعت با ابوبکر در روز سه شنبه به پایان رسید.
در تمام این اوقات ، بنی هاشم در خانه ی پیامبر(ص) بودند و تنی چند از آنها با علی (ع) به غسل و تکفین پیامبر مشغول بودند. پس از آن بربدن نازنینش نماز گزاردند.

پس از ایشان تمام روز دوشنبه و سه شنبه ، مسلمانان مدینه دسته دسته به حجره پیامبر (ص) می آمدند و به طور فرادی بر جنازه ی پیامبر نماز خواندند .

این کار تا شام روز سه شنبه به اتمام رسید. روز چهار شنبه علی (ع) با چند تن دیگر ، بدن مطهر پیامبر (ص) را دفن کردند.

در تمام این دو روز ، باند خلافت در پی به پایان رسانیدن بیعت ابوبکر بودند. تا آنکه کار بیعت ابوبکر به انجام رسید.
با همان بیعت آنچنانی ابوبکر خلیفه شد.
با همان بیعت ، عمر خلیفه شد؛
با همان بیعت ، عثمان خلیفه شد؛
با همان بیعت ، معاویه خلیفه شد؛
با همان بیعت ، یزید خلیفه شد؛
با همان بیعت ، بنی امیه و بنی عباس و عثمانی ها خلیفه شدند؛
با همان بیعت شد آنچه ابوبکر انجام داد؛
با همان بیعت شد آنچه عمر انجام داد؛
با همان بیعت شد آنچه بنی امیه عثمان و معاویه ویزید انجام دادند؛
با همان بیعت شد آنچه بنی عباس وخلفای عثمانی انجام دادند ؛
با همان بیت شد آنچه دراسلام ،از آن روز تا قیام آل محمد (ص) انجام می شود.

در این درس و درس آینده ، سیاست چهار خلیفه اول (ابوبکر ،عمر ، عثمان و علی (ع»را که بر سنت پیامبر (ص) اثر گذاشتند ،بررسی می نماییم.

سنت در عصر ابوبکر
■ ابوبکر خلیفه ای از قریش
ابوبکر پس از وفات پیامبر (ص) ودر ربیع الاول سال یازده هجری به خلافت رسید ودر جمادی الثانی سال سیزده هجرت وفات کرد. مدت حکومت ابوبکر دو سال و اندی بود.

■ سیاست ابوبکر با موافقان و مخالفان بیعتش
موافقان بیعت ابوبکر ، مهاجران قریشی بودند. قریش بر آن بود که خلیفه از قبیله ی قریش واز غیر تیره بنی هاشم باشد. دراین باره در گذشته گفتیم مهاجران به انصار گفتند : « پیامبر از قریش است،وعرب نمی پذیرد خلیفه پیامبر (ص) از غیر قبیله قریش باشد ». ودر عمل نیز کاندید خلافت را ابوبکر یا عمر ویا ابو عبیده قریشی معرفی کردند ، و هیچ نامی از علی یا عباس عموی پیامبر نبردند.ودر نهایت به دلیل قریشی بودن ابوبکر ، بااو بیعت کردند.
عمر در عصر خلافتش ، در گفتگویش با « ابن عباس » به این مطلب تصریح کرد وچنین گفت :ای ابن عباس ! پدر تو عموی پیامبر است وتو پسر عم پیامبر.
چه شد که قوم و قبیله شما از از شما روی گرداندند؟! (چه شد که شما را برای خلافت انتخاب نکردند ؟! )ابن عباس گفت نمی دانم .

عمر گفت:من می دانم ؛آنها کراهت داشتند شما برآنها حکومت کنید.
ابن عباس کفت :چرا چنین است درحالی که ما برای آنها خیر و نیکی هستیم!

عمر گفت :خدا بیامرز ! کراهت دارند هم پیامبری و هم خلافت در خاندان شما باشد ، تا سبب فخر و مباهات شما گردد. شاید تو بگویی ابوبکر این کار را کرد. نه به خداقسم ، ولی ابوبکر عاقلانه ترین کاری را که به دستش رسید انجام داد.

درروایتی دیگر عمر ،خطاب به ابن عباس چنین گفت : ای ابن عباس ! میدانی پس از پیامبر چرا قوم شما (قریش ) از شما روی گرداندند ؟!
ابن عباس می گوید :نخواستم پاسخ این پرسش را بدهم ، بنابرین ،گفتم: اگر سبب آن راندانم ، امیرالمؤمنین (عمر ) مرا آگاه می سازد.

عمر گفت: آنها کراهت داشتند درخاندان شما (بنی هاشم ) خلافت را با نبوت جمع کنند ( یعنی آنکه هم نبوت در خاندان شما باشد وهم خلافت ) و آنگاه شما بر قوم و قبیله خود فخر مباهات کنید.

بدین سبب قریش برای خود خلیفه انتخاب کرد ، و در انتخاب خود راه راست پیمود وموفق شد .
ابن عباس می گوید : گفتم : یا امیر المؤمنین !ا گر اجازه می دهی و بر من غضب نمی کنی ،سخن بگویم .
عمر گفت : ابن عباس سخن بگو . ابن عباس گوید:

« ای امیر المؤمنین ! اما اینکه گفتی قریش برای خود خلیفه انتخاب کرد ودر انتخاب خود راه راست پیمود و موفق شد،[در جواب می گویم:] چنان که قریش برای خودر همان کس را که خدای عز و جل برای اینکار برگزیده بود ،انتخاب میکرد راه راست را پیموده بود و موفق شده بود.

واینکه گفتی : قریش کراهت داشت خلاغت با نبوت خاندان ما جمع شود ، خداوند درباره ی قومی که کراهت داشتند چنین می فرماید :

( ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ) : (به سبب آنکه کراهت داشتند و نپسندیدند آنچه را که خدا نازل فرمود ، خداوند عمل آنها را محو ونابود کرد ».

عمر گفت : ایابن عباس ! به خدا قسم گفتار هایی از تو بمن رسید که کراهت داشتم آن گفتار ها را تصدیق کنم ؛ نباشد منزلت تو نزد من کاسته شود.

گفتم ای امیرالمؤ منین ! آن گفتارها چیست؟ اگر حق باشد که نباید منزلت مرانزد تو بکاهد.

و اگر باطل باشد ، مانند من باطل را از خود دور می کند.

عمر گفت: بمن خبر رسیده که تو می گویی به ما ظلم کردند و حسد ورزیدند وبدین سبب خلافت را از ما دور کردند‍!

گفتم ای امیر المؤمنین ! اینکه به ما ظلم شده است را هر دانا و نادانی فهمیده است. و اینکه به ما حسد ورزیده شد ، و ما نیز فرزندان همان آدم هستیم.

عمر گفت : هیهات ای بنی هاشم ! دل های شما پر از حسد است که هرگز زایل نمی شود ، و پر از کینه و غش اشت که هرگز زدوده نمیشود !

گفتم : آرام باش ای امیر المؤمنین ! مگو قلب هایی که خداوند پلیدی را از آنها زدوده وپاک ساخته ، حسد و غل و غش دارند ؛ چه آنکه قلب پیامبر نیز از جمله قلب ما ، بنی هاشم است.

عمر گفت : دور شو !
گفتم دور می شوم ‍.

وچون خواستم برخیزم ، از من شرمزده شد و گفت: ابن عباس ! بایست . بخدا قسم ، من حق تو را مراعات می کنم ، و آنچه تو را خشنود می کند ، دوست میدارم.

گفتم :ای امیر المؤمنین ! من بر تو و هر مسلمانی حق دارم ( به دلیل آنکه عمو زاده پیامبر هستم ) . هر کس آن حق را رعایت کند ، راه صواب پیموده ، و هر کس حق مرا ضایع سازد ، پشت پا به بخت خود زده است.
پس از این گفتگو عمو برخاست و رفت .
در این باره ، حضرت علی (ع) نیز در داستان شورای شش نفری برای تعیین خلیفه پس از کشته شدن عمر ، چنین فرمود :

( مردم به قریش می نگرند و در انتظار کار آنها هستند. و قبیله قریش در کار خود می اندیشد ومی گوید : اگر بنی هاشم به خلافت برسند ، هیچ گاه خلافت از آنها بیرون نخواهد رفت ، و چنانچه خلافت به غیر بنی هاشم برسد ، بین همه آن خاندان ها می گردد و به همه  آنها می رسد .

دانلود