مناقب فاطمه قبل از این عالم از زبان پیامبر
خلقت نورانى پیامبر صلى الله علیه و آله و اهل بیت گرامى اش دورانى است که هیچ بشرى آن را ندیده و فقط آن انوار پاک هستند که باید از آن زمان خبر دهند. اینک پیامبر صلى الله علیه و آله برگزیده هایى از آن عالم نورانى براى ما بیان مى فرماید:
تاجدار فردوس
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: آنگاه که خداوند آدم و حوا را آفرید، آنان در بهشت به خود بالیدند.
آدم به حوا گفت: خداوند خلقى زیباتر از ما نیافریده است.
خدا به جبرئیل وحى نمود: دو بنده ام (آدم و حوّا) را به فردوس اعلى ببر.
وقتى وارد فردوس شدند، به دخترى بر روى تختى از
تختهاى بهشت نظر کردند که تاجى از نور بر سر و دو گوشواره از نور در گوش داشت، و بهشت از نور چهره اش روشن بود.
آدم گفت: حبیبم جبرئیل، این دختر که بهشت از زیبائى چهره اش روشن شده کیست؟!
جبرئیل گفت: این فاطمه دختر محمد پیامبر از فرزندان توست که در آخرالزمان است.
آدم گفت: این تاجى که بر سر دارد چیست؟ جبرئیل گفت: شوهرش على بن ابى طالب است.
آدم پرسید: این دو گوشواره که در گوش دارد چیست؟ جبرئیل گفت: دو فرزندش حسن و حسین است.
آدم گفت: حبیبم جبرئیل، آیا آنان پیش از من خلق شده اند؟ جبرئیل گفت: آنان در علم پوشیده ى خدا موجود بودند،
چهار هزار سال قبل از آنکه تو آفریده شوى.
[ کشف الغمه: ج ۱ ص ۴۵۶ از کتاب الآل ابن خالویه از پیامبر صلى الله علیه و آله.]
سبب آفرینش
پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: خداوند تبارک و تعالى چنین فرمود: اى احمد، اگر تو نبودى افلاک را نمى آفریدم،
و اگر على نبود تو را نمى آفریدم، و اگر فاطمه نبود هیچیک از شما را نمى آفریدم.
[ جنه العاصمه: ص ۴۹ از کتاب کشف اللئالى ابن عرندس از پیامبر صلى الله علیه و آله.]
معلّم تقدیس
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: خداوند عزوجل من و على و فاطمه و حسن و حسین را از یک نور آفرید، و بعد این نور را فشرد و شیعیان ما از آن بوجود آمدند. بعد ما تسبیح گفتیم و آنان نیز تسبیح گفتند، و ما تقدیس کردیم و آنان نیز تقدیس کردند، و ما تهلیل گفتیم و آنان نیز تهلیل گفتند، و ما تمجید کردیم و آنان نیز تمجید کردند، و ما خدا را به وحدانیت یاد کردیم و آنان نیز توحید خدا گفتند.
سپس خداوند آسمانها و زمین و ملائکه را آفرید.
ملائکه صد سال درنگ نمودند در حالیکه نه تسبیح و نه تقدیس مى دانستند.
آنگاه که ما تسبیح کردیم و شیعیان ما تسبیح کردند فرشتگان نیز تسبیح کردند، و همینطور بقیه ى ذکرها را از ما تقلید کردند.
ما موحّد بویم آنگاه که موحّدى نبود.
پس همانطور که خداوند ما و شیعیان ما را اختصاص داده سزاوار است بر خدا که ما را و شیعیان ما را به اعلى علییّن پیش ببرد.
خداوند ما و شیعیان ما را قبل از آنکه اچسام باشیم برگزیده است. خدا ما را خوانده و ما او را اجابت کرده ایم، و خدا ما و شیعیان ما را آمرزید قبل از آن که ما از خدا طلب آمرزش کنیم.
[ الموسوعه الکبرى عن فاطمه الزهراء علیهاالسلام: ج ۱ المطاف الثانى ح ۲۴، از کشف الغمه و المحتضر و جامع الاخبار.]
منصوره آسمان
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: نور فاطمه قبل از خلقت زمین و آسمان آفریده شده است.
بعضى از مردم عرض کردند: یا نبى الله، پس او انسیه نیست؟ فرمود: فاطمه حوراء انسیه است.
گفتند: یا نبى الله، چگونه او حوراء انسیه است؟
فرمود: خداوند عزوجل او را قبل از خلقت آدم از نور خود آفرید آنگاه که ارواح بودند.
وقتى خداوند عزوجل آدم را آفرید، نور او بر آدم عرضه شد.
گفتند: یا نبى الله، فاطمه کجا بود؟ فرمود: زیر ساق عرش در حقّه اى بود. گفتند: یا نبى الله، طعام او چه بود؟
فرمود: تسبیح و تقدیس و تهلیل و تحمید.
و قتى خداوند عزوجل آدم را آفرید، و مرا از صلب او خارج کرد، و خواست فاطمه را از صلب من خارج کند، او را در بهشت در سیبى قرار داد، و جبرئیل آن سیب را براى من آورد و گفت: السلام علیک و رحمه الله و برکاته یا محمد. گفتم: و علیک السلام و رحمه الله. حبیبم جبرئیل گفت: یا محمد، پروردگارت سلام مى رساند. گفتم: سلام از اوست و به سوى او باز مى گردد. گفت: یا محمد، این سیبى است از بهشت که خداوند عزوجل به تو اهدا کرده است. آن را گرفتم و به سینه ام چسبانیدم. گفت: یا محمد، خداى عزوجل مى فرماید: آن را میل کن.
من آن را شکافتم، و نور تابانى دیدم و ترسیدم.
گفت: یا محمد، چرا نمى خورى؟ بخور و نترس که این نور منصوره در آسمان و فاطمه در زمین است.
گفتم: حبیبم جبرئیل، براى چه در آسمان منصوره و در زمین فاطمه است؟
گفت: در زمین فاطمه نامگذارى شده براى آنکه شیعیانش از آتش جهنم جدا شده و دشمنانش از محبت او جدا شده اند.
و در آسمان منصوره است بخاطر قول خداوند عزوجل که: «آن روز مؤمنان به نصر و یارى خداوند خوشحال مى شوند که هرکس را بخواهد یارى مى کند»، یعنى نصر و یارى فاطمه براى دوستانش.
[الموسوعه الکبرى عن فاطمه الزهراء علیهاالسلام: ج ۱ المطاف الاول ح ۱۳ از معانى الاخبار و تفسیر برهان و نزهه الابرار و تراجم اعلام النساء والدمعه الساکبه.]
قندیل عرش
سلمان فارسى مى گوید: خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله در مسجد نشسته بودم. عباس بن عبدالمطلب وارد شد و سلام کرد.
پیامبر صلى الله علیه و آله جواب سلام داد و خوش آمد گفت.
عباس عرض کرد: یا رسول الله، چرا خداوند على بن ابى طالب علیه السلام را بر اهل بیت برترى داده با اینکه اصل ما یکى است؟
حضرت فرمود: عمو جان به تو خبر مى دهم.
هنگامى که خداوند من و على را آفرید، آسمان و زمین و بهشت و دوزخ و لوح و قلم نبود.
آنگاه که خداوند ابتداى خلقت مرا اراده کرد کلمه اى گفت که آن کلمه نور شد.
بعد کلمه ى دیگرى گفت و آن کلمه روح شد و بین نور و روح ممزوج شد و آن دو به اعتدال رسیدند.
بعد خداوند من و على را از آن دو آفرید.
سپس از نور من نور عرش را جدا کرد و من برتر از عرش هستم.
سپس از نور على نور آسمانها را جدا کرد و على برتر از آسمانها است. سپس از نور حسن نور خورشید را و از نور حسین نور ماه را جدا کرد، و حسن و حسین برتر از خورشید و ماه هستند. فرشتگان خداى تعالى را تسبیح مى کردند و در تسبیحشان مى گفتند: «سبوح قدوس! از نورهائى که در پیشگاه خداوند چقدر گرامى هستند»! و قتى خداوند تعالى خواست فرشتگان را امتحان کند ابرى از ظلمت بر آنان فرستاد که فرشتگان اول آن را از آخرش و آخر آن را از اولش تشخیص نمى دادند. فرشتگان به خدا عرض کردند: خداى ما و سید ما، از روزى که ما را آفریدى مثل این تاریکى ندیدیم. به حق این انوار از تو درخواست مى کنیم این ظلمت را از ما بردارى. خداوند عزوجل
فرمود: قسم به عزت و جلالم این کار را خواهم کرد.
آنگاه نور فاطمه زهرا علیهاالسلام را مانند قندیل آفرید، و از گوشه ى عرش آویخت.
با آن نور آسمانهاى هفتگانه و زمینهاى هفتگانه نورانى شد و براى همین فاطمه علیهاالسلام به زهرا نامگذارى شد.
فرشتگان خدا را تسبیح و تقدیس مى کردند.
خدا فرمود: قسم به عزت و جلالم، ثواب تسبیح و تقدیس شما را تا روز قیامت براى دوستان این بانو و پدرش و همسرش و فرزندانش قرار مى دهم.
سلمان مى گوید: عباس از خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله بیرون آمد و على بن ابى طالب علیه السلام را دید و او را به سینه چسبانید و میان دیدگانش را بوسید و گفت: پدرم فداى عترت مصطفى، اهل بیتى که چقدر در پیشگاه خداوند تعالى گرامى هستند.
[ بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۷ ح ۱۶ از ارشاد القلوب.]
نور ولایت
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: هنگامى که خداى عزوجل بهشت را آفرید، آن را از نور عرش آفرید.
سپس از آن نور گرفت و ثلث آن نور به من و ثلث آن به فاطمه و ثلث آن به على و اهلبیتش رسید.
به هر کس از این نور رسید بر ولایت آل احمد هدایت شد،
و به هر کس نرسید از ولایت آل محمد صلى الله علیه و آله گمراه شد.
[ الموسوعه الکبرى عن فاطمه الزهرا علیهاالسلام: ج ۱ المطاف الثالث ح ۱۱ از خصال و روضه الواعظین و مناقب ابن شهر آشوب.]
