علت نوشتن کتاب "فصل الخطاب فی تحریف الکتاب رب الارباب" توسط میرزا حسین نوری

 

میرزا حسین نوری(1254 – 1320) کتاب "فصل الخطاب فی تحریف الکتاب رب الارباب" را در سال 1292 هجری به نگارش درآورد و در سال 1298 در نجف اشرف به چاپ رسید .

البته ایشان کتاب دیگری بنام لولو ومرجان دارد که از خوارق عادات اخباریون است چون نگرشی عقلانی به اخبار دارد اما متاسفانه در کتاب فصل الخطاب چشم بسته جلو رفته وتناقضهایی آشکار مرتکب گشته است .

 

(البته باید بدانیم که موضوع تحریف نزد اهل سنت بسیار صحیحتر و صریحتر و بیشتر و قدیمتر و خطرناکتر از شیعه آمده اما بعلت تبلیغات وسیع علیه شیعه استفاده شده مثلا جناب ابن ابو داود سجستانی متوفای 316 هجری،‌پسر صاحب یکی از صحاح شش گانه اهل سنت ، کتابی نوشته به نام المصاحف، درآن کتاب ثابت کرده تحریف قرآن را ؛ اسمش مصاحف است نه مصحف که دلیل بر تعدد مصاحف واختلاف وتحریف در قرآن است.

در قرن حاضر فردی به نام محمد الخطیب از علمای دانشگاه الأزهر مصر، کتابی نوشت به نام الفرقان فی تحریف القرآن .

(دیگر اینکه  دو سوره ولایت ونورین مورد ادعای فصل الخطاب مورد اعتقاد شیعه نبوده در حالیکه سوره حفد و خلع  را که عمر در قنوت نماز میخوانده مورد عقیده وتوجه صحابه بوده است)

 

ابطال احادیث تحریف از صحیحترین احادیث شیعه :

در مقدمه کتاب لؤلؤ و مرجان آمده که یکى از علماى بزرگ هند،  به نام سید محمد 
  مرتضى هندى، مکرّراً از ذاکران و روضه خوانان هند، شکایت مى کرده که آنان روضه هاى دروغ مى خوانند و از حاجى نورى خواسته تا کتابى در راهنمایى آنان بنویسد و آنها را از این کارباز دارد. خواستِ او انگیزه تألیف کتاب لؤلؤ و مرجان شده که کتاب بسیار سودمندى است. 

روایت شده  که نیز از همان سامان شخصی خدمت حاجى نورى رسیده و گفته:

در هند در بحث هاى میان شیعه و سنّى روى این مطلب تأکید فراوان مى شود که اگر على(ع) جانشین بلافصل رسول خداست پس چرا نام او در قرآن ، در آیاتى که گفته مى شود درباره امامت است ، یاد نشده است!! ؟؟

بیشترین دعاوی قائلین به تحریف  پیرامون این معنا است که قرآن حقیقی مشتمل بر اجزایی بوده که در آن نام علی ( علیه السلام ) و اهل بیت پیامبر برده شده و از فضایح اهل نفاق پرده برداشته و در جریان گردآوری قرآن به کوشش ایادی نفاق این بخشها از متن قرآن حذف شده است .

 

 

مرحوم نورى براى پاسخ گفتن به اهل تسنّن، به فکر مى افتد که با نقل و جمع آورى روایات ؛  اثبات کند که مثلاً نام على(ع) در اصل آیات نازل شده،  بوده و هنگام گردآورى آیات، آن را انداخته اند و نباید اهل تسنّن بگویند که نام على(ع) در قرآنِ نازل شده به رسول خدا نبوده است.

وبه جملات خنده داری از کتاب مجعول ومجهول الهویه  دبستان مذاهب (که در زمان حاکمیت انگلیس بر هند چاپ شده)استناد میکند  که :

در سوره ولایت آمده :  و سبح بحمد ربک و علیّ من الشاهدین   ودر سوره نورین : وإن علیا من المتقین . وإنا لنوفیه حقه یوم الدین . وما نحن عن ظلمه بغافلین و  إن علیا قانتا باللیل ساجدا یحذر الآخرة

بنابراین, انگیزه حاجى نورى, اثبات تحریف قرآن نبوده (حتی تحریف به زیاده را نفی کرده است)، بلکه مطلب دیگرى را دنبال مى کرده، امّا از پیامد بسیار خطرناک این کار، غافل بوده است .

 

اول عجیب  اینکه محدث خبیری مثل طبرسی  چگونه این احادیث صحیح و ثابت در اصول کافی را ندیده که امام علیه السلام بصراحت از نبودن اسم علی (ع) در قران سخن میگوید ، ببینید وقضاوت کنید :

 

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ وَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ أَبِی سَعِیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ (النساء -: 59 -)

فَقَالَ نَزَلَتْ فِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع فَقُلْتُ لَهُ إِنَّ النَّاسَ یَقُولُونَ فَمَا لَهُ لَمْ یُسَمِّ عَلِیّاً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ ع فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَقَالَ قُولُوا لَهُمْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَزَلَتْ عَلَیْهِ الصَّلَاةُ وَ لَمْ یُسَمِّ اللَّهُ لَهُمْ ثَلَاثاً وَ لَا أَرْبَعاً حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ عَلَیْهِ الزَّکَاةُ وَ لَمْ یُسَمِّ لَهُمْ مِنْ کُلِّ أَرْبَعِینَ دِرْهَماً دِرْهَمٌ حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَ الْحَجُّ فَلَمْ یَقُلْ لَهُمْ طُوفُوا أُسْبُوعاً حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ (النساء -: 59 -)

وَ نَزَلَتْ فِی عَلِیٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِی عَلِیٍّ مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ وَ قَالَ ص أُوصِیکُمْ بِکِتَابِ اللَّهِ وَ أَهْلِ بَیْتِی فَإِنِّی سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا یُفَرِّقَ بَیْنَهُمَا حَتَّى یُورِدَهُمَا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَأَعْطَانِی ذَلِکَ وَ قَالَ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ وَ قَالَ إِنَّهُمْ لَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ بَابِ هُدًى وَ لَنْ یُدْخِلُوکُمْ فِی بَابِ ضَلَالَةٍ فَلَوْ سَکَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمْ یُبَیِّنْ مَنْ أَهْلُ بَیْتِهِ لَادَّعَاهَا آلُ فُلَانٍ وَ آلُ فُلَانٍ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهُ فِی کِتَابِهِ تَصْدِیقاً لِنَبِیِّهِ ص إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً (الأحزاب -: 33 -)

فَکَانَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ فَاطِمَةُ ع فَأَدْخَلَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص تَحْتَ الْکِسَاءِ فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَةَ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ إِنَّ لِکُلِّ نَبِیٍّ أَهْلًا وَ ثَقَلًا وَ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَیْتِی وَ ثَقَلِی فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ أَ لَسْتُ مِنْ أَهْلِکَ فَقَالَ إِنَّکِ إِلَى خَیْرٍ وَ لَکِنَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِی وَ ثِقْلِی فَلَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ ص کَانَ عَلِیٌّ أَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ لِکَثْرَةِ مَا بَلَّغَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ إِقَامَتِهِ لِلنَّاسِ وَ أَخْذِهِ بِیَدِهِ فَلَمَّا مَضَى عَلِیٌّ لَمْ یَکُنْ یَسْتَطِیعُ عَلِیٌّ وَ لَمْ یَکُنْ لِیَفْعَلَ أَنْ یُدْخِلَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ وَ لَا الْعَبَّاسَ بْنَ عَلِیٍّ وَ لَا وَاحِداً مِنْ وُلْدِهِ إِذاً لَقَالَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ فِینَا کَمَا أَنْزَلَ فِیکَ فَأَمَرَ بِطَاعَتِنَا کَمَا أَمَرَ بِطَاعَتِکَ وَ بَلَّغَ فِینَا رَسُولُ اللَّهِ ص کَمَا بَلَّغَ فِیکَ وَ أَذْهَبَ عَنَّا الرِّجْسَ کَمَا أَذْهَبَهُ عَنْکَ فَلَمَّا مَضَى عَلِیٌّ ع کَانَ الْحَسَنُ ع أَوْلَى بِهَا لِکِبَرِهِ فَلَمَّا تُوُفِّیَ لَمْ یَسْتَطِعْ أَنْ یُدْخِلَ وُلْدَهُ وَ لَمْ یَکُنْ لِیَفْعَلَ ذَلِکَ وَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ (الأنفال -: 75 -)

فَیَجْعَلَهَا فِی وُلْدِهِ إِذاً لَقَالَ الْحُسَیْنُ أَمَرَ اللَّهُ بِطَاعَتِی کَمَا أَمَرَ بِطَاعَتِکَ وَ طَاعَةِ أَبِیکَ وَ بَلَّغَ فِیَّ رَسُولُ اللَّهِ ص کَمَا بَلَّغَ فِیکَ وَ فِی أَبِیکَ وَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنِّی الرِّجْسَ کَمَا أَذْهَبَ عَنْکَ وَ عَنْ أَبِیکَ فَلَمَّا صَارَتْ إِلَى الْحُسَیْنِ ع لَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنْ

أَهْلِ بَیْتِهِ یَسْتَطِیعُ أَنْ یَدَّعِیَ عَلَیْهِ کَمَا کَانَ هُوَ یَدَّعِی عَلَى أَخِیهِ وَ عَلَى أَبِیهِ لَوْ أَرَادَا أَنْ یَصْرِفَا الْأَمْرَ عَنْهُ وَ لَمْ یَکُونَا لِیَفْعَلَا ثُمَّ صَارَتْ حِینَ أَفْضَتْ إِلَى الْحُسَیْنِ ع فَجَرَى تَأْوِیلُ هَذِهِ الْآیَةِ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ (الأنفال -: 75 -)

ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ الْحُسَیْنِ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ ع وَ قَالَ الرِّجْسُ هُوَ الشَّکُّ وَ اللَّهِ لَا نَشُکُّ فِی رَبِّنَا أَبَداً

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ وَ الْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ یَحْیَى بْنِ عِمْرَانَ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَیُّوبَ بْنِ الْحُرِّ وَ عِمْرَانَ بْنِ عَلِیٍّ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَ ذَلِکَ. صحیح

الکافی ج : 1  ص :  288

 

 

دراین  خبرصحیح از ابوبصیر نقل شده که از حضرت صادق علیه‏السلام در مورد آیه اطیعوا اللّه‏ واطیعوا الرسول واوُلی الامر منکم سؤال نمودم که مراد از اولوالامر کیست؟

حضرت فرمود: این آیه در مورد علی بن ابی‏طالب، امام حسن و امام حسین نازل شده‏است.

عرض کردم: مردم می‏گویند چرا نام علی علیه‏السلام و اهل بیت او در کتاب خدا نیامده‏است؟

حضرت فرمود:

به آنان بگو، نماز بر پیامبر نازل شد، در حالی که خداوند برای مردم عدد رکعات آن را مشخص ننموده بود، چرا که پیامبر باید برای آنان تفسیر نماید،

و همین طور زکات بر پیامبر نازل شد، اما خداوند بیان نفرمود از هر چهل مثقال نقره، یک نقره زکات دارد.

حج بر پیامبر نازل شد در حالی که خداوند به مردم نفرمود هفت مرتبه طواف نمایید. چون پیامبر کسی است که تبیبن و تفسیر این آیات و کلیات را به عهده دارد.

 

آنگاه امام صادق فرمود:

آیه اطیعوا اللّه‏ واطیعوا الرسول واُولی الامر منکم در شأن علی ابن ابی‏طالب و امام حسن و امام حسین علیهم‏السلام نازل شد.

رسول خدا در روز عید غدیر خم فرمود مَنْ کُنْتُ مَوْلاه فهذا عَلیٌّ مولاه، از این روایت و روایاتی نظیر آن به‏خوبی استفاده می‏گردد که بیان کلیات معارف دینی را قرآن بر عهده دارد، و تفسیر و تبیین و توضیح آن بر عهده پیامبر و امامان است.

خود قرآن کریم در مواردی این امر را از جمله امتیازات پیامبر صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله ‏وسلم شمرده است.

 

 

واگر گفته شود که این حدیث بتنهایی اساس و مبنای عقیده شیعه اثنی عشری است ، سخنی گزاف نیست. وهمین حدیث ارکان کتاب فصل الخطاب نوری را منهدم میکند زیرا که علت تالیف کتاب فصل الخطاب این بود که چرا اسامی ائمه در قرآن نیامده در حالیکه این حدیث بصراحت خط بطلانی بر کتاب فصل الخطاب است .

 

دوم اینکه مؤلّف فصل الخطاب براى مدّعاى خود, به دوازده دلیل تمسّک جُسته است که دلیل یازدهم و دوازدهم وى هزار و شصت روایت است که شصت تاى آن به عنوان دلیل یازدهم و هزارتاى آن به عنوان دلیل دوازدهم یاد شده است.

 

 

از میان دلایل دوازده‏گانه‏ای که محدّث نوری بر تحریف قرآن اقامه کرده است، تنها دو دلیل آن از منابع شیعه است.

 

حدود 360 روایت که همه از کتاب القرائات سیّارى کذاب مطرود نقل شده است.

به عبارت دیگر, یک سوم احادیث فصل الخطاب, از یک کتاب و یک سوم دیگر از پنج کتاب و یک سوم بقیه از شصت و پنج کتاب, نقل شده است.

 

 

سیاری که شخصی فاسد المذهب ، منحرف و غالی است که امام صادق او را نفرین کرده و همه ی رجالیان بر او طعن وارد کرده اند و بیش از 600 روایت از مجموع هزار روایت آن ، روایات مکرر است و فرق بین آنها یا به جهت نقل از کتاب دیگر با حفظ وحدت سند است و یا نقل از به طریقی دیگر و به جز این دو قسم بیش از صد حدیث درباره ی قرائت های مختلف است که بیشتر آنها از تفسیر مجمع البیان نقل شده است .

 

حال ابطال یک سوم کتاب که از سیاری روایت شده  و ترجمه حال وی از کتب رجال :

 

 ضمنا این حدیث را هم ببینید :

أحمد بن محمد السیاری فی (کتاب القراءات) عن علی بن لحکم عن هشام بن سالم، قال: قال أبو عبد الله علیه السلام: القرآن الذی جاء به جبرائیل إلى محمد ص عشرة آلاف آیة.

 

واکنون ابطال احادیث بظاهر صحیح در تحریف قرآن :

 

 1ـ ثقة الإسلام کلینی  فی آخر کتاب (فضل القرآن) باب نوادر من (اصول الکافی) عن محمد بن یحیى، عن أحمد بن محمد (سیار)  ، عن علی بن الحکم، عن هشام بن سالم، عن أبی عبد الله علیه السلام قال: أن القرآن الذی جاء به جبرائیل (ع) إلى محمد( ص) سبعة عشر ألف آیة.

 

حـضـرت صـادق (ع ) فـرمود: قرآنى که جبرئیل براى محمد (ص ) آورد هفده هزار آیه بوده است !!!!

2ـ المولى محمد صالح فی (شرح الکافی) عن (کتاب سلیم بن قیس الهلالی) أن أمیر المؤمنین علیه السلام بعد وفاة رسول الله ص لزم بیته وأقبل على القرآن یجمعه ویؤلفه، فلم یخرج من بیته حتى جمعه کله، وکتب على تنزیله الناخس والمنسوخ منه، والمحکم والمتشابه، والوعد والوعید، وکان ثمانیة عشر ألف آیة.

3ـ أحمد بن محمد السیاری فی (کتاب القراءات) عن علی بن لحکم عن هشام بن سالم، قال: قال أبو عبد الله علیه السلام: القرآن الذی جاء به جبرائیل إلى محمد ص عشرة آلاف آیة.

 

 

فی الکافی بإسناده عن هشام بن سالم ابی عبد الله علیه السلام قال : إن القرآن الذی جاء جبرائیل على محمد صلى الله علیه وآله وسلم سبعة آلاف آیة . ویقال إن الموجود منه فی أیدی الناس أقل من ذلک ، والمشهور أنه ستة آلاف وستمائة وستون . وفی مجمع البیان من طریق العامة عن النبی صلى الله علیه وآله وسلم : أن القرآن ستة آلاف ومائتان وثلاث وستون آیة وقد ذکر بعض أصحابنا عدد السور والکلمات والحروف والفتحات والضمات والکسرات والهمزات والتشدیدات والألفات والباءات إلى آخر حروف التهجی واعتمد فی عدد الآیة على المشهور . ولعل بناء حدیث العامة على ما رأوه من عد البسملات آیة واحدة وعلى ما حصل لهم القطع بکونه آیة فإن للقراء فی تعیین الآیات إختلافات والعلم عند الله . منه رحمه الله تعالى . تفسیر صافی صفحه 55.

 

از کنگره بین المللی مرحوم کلینی :

مشابه یابی در حوزه متن دارای چه فوایدی است؟

حجت*الاسلام طباطبایی: یکی از فایده*ها، شناخت تحریفات است.به عنوان مثال روایتی در کتاب فضل*القرآن داریم که می گوید قرآن نازل شده بر پیامبر مشتمل بر 17 هزار آیه بوده است(سبعه عشر الف آیه) برخی این روایت را مستمسک قرار داده*اند و به شیعه اشکال وارد می*کنند که شیعه قایل به تحریف قرآن است. ما وقتی این را مشابه*یابی کردیم،در مرحله مقابله با نسخ دیدیم که اولاً در 2 نسخه از نسخه*هایی که در اختیار ما بود، خلاف این متن گزارش شده و تعبیر "عشر" ندارد و آمده "سبعه آلاف" همچنین ما در مشابه*یابی دیدیم که مرحوم فیض، وقتی این حدیث را از کافی گزارش می*کند به همین شکل می آورد که در آن دو نسخه است و لذا متن آن در نسخه جدید تغییر داده شد.

 ومن میگویم که اشتباه مرحوم مجلسی نیز در استفاده از این نسخه ناشی شده که روایت فوق را توثیق کرده است.

ودر تفسیر مجمع البیان، اثر شیخ طبرسی، جزء بیست و نهم، ص140 روایت مشهوری از علی -علیه السلام- نیز وارد شده که رسول خدا -صلى الله علیه وسلم- فرمود: «جمیع آیات القرآن سته آلاف آیه و مائتا آیه و ست و ثلاثون آیه».[1] یعنی: «آیات قرآن بر روی هم، شش هزار و دویست و سی و شش آیه است».

 

 

ابتدا ترجمه حال احمد بن محمد راوی حدیث فوق از کتب رجال شیعه :

 

سیّاری, ابو عبدالله, احمدبن محمدبن سَیّار, الکاتب, السیّاری. از قول ابن نجاشی, شیخ طوسی و ابن غضائری گفتیم که فردی است:

(ضعیف الحدیث, فاسد المذهب, مجفوُّ الروایه, کثیر المراسیل, ضعیف متهالک غال محرِّف.

  ضعیف الحدیث, فاسد المذهب, محفو الروایة, مضطرب الحدیث و المذهب, یعرف حدیثه و 
ینکر, یروى عن الضعفاء, کذّاب متّهم, کذّاب غال, ضعیف لایلتفت الیه ولا یعوّل علیه, فاسد

نکته دیگر با دقت در این احادیث ، علاوه بر ضعف رجال ،  اضطراب درمتن  آنها موج میزند یکی 17000 آیه دیگری 18000 آیه وآخری 10000 آیه !!!! ضمن اینکه فیض کاشانی که به نسخه قدیمی تر اصول کافی دسترسی داشته آورده که سبعة آلاف !!!!

بسیاری از روایات تحریف از احمدبن محمد سیاری و یا از علی‏بن احمد کوفی نقل گردیده ‏اند که هردو فاسدالمذهب و کذّاب بوده ‏اند.

بخش بزرگی از این روایات فصل الخطاب  ، اسانید آن به چند نفر می رسد که علمای رجال آنها را با عبارات قدح کننده ای یاد می کنند از قبیل « ضعیف الحدیث » ، « فاسد المذهب » ، « مجفّوالروایه » و یا « مضطرب الحدیث » ، « مضطرب المذهب » ، « روایت کننده ی خوب و بد » ، « روایت کننده از ضعفا » ، و یا « کذاب متهم » ، « روا نمی دانم از تفسیرش یک روایت نقل کنم » ، « مشهور به واقفی بودن » ، « دشمن ترین انسان ها به امام رضا) علیه السلام( ، « غالی کذاب » « ضعیف غیرقابل اعتنا » ، « غیر قابل اعتماد » ، « فاسد الرّوایه » و « متهم به غلوّ » و واضح است که امثال این راویان کثرتشان نفعی نرساند

حال ایا بر انسان عاقل کوچکترین شک وشبهه ای باقی میماند که این احادیث  کمترین اعتباری ندارند ؟؟!!!!

احادیث صحیح وصریحی که مستقیم وغیر مستقیم بر حفظ وصیانت قرآن از تحریف دلالت دارند :

 

 

در روایتی به نقل از امام باقر علیه‏السلام آمده است که:

 [11] عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ حَازِمٍ الْکَلْبِیِّ ابْنِ أُخْتِ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ لَمْ یُحْسِنْ وَصِیَّتَهُ عِنْدَ الْمَوْتِ کَانَ نَقْصاً فِی مُرُوَّتِهِ وَ عَقْلِهِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ کَیْفَ یُوصِی الْمَیِّتُ قَالَ إِذَا حَضَرَتْهُ وَفَاتُهُ وَ اجْتَمَعَ النَّاسُ إِلَیْهِ قَالَ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمَنَ الرَّحِیمَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْهَدُ إِلَیْکَ فِی دَارِ الدُّنْیَا أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الْعَدْلَ وَ الْقَدَرَ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ أَنَّ الْقُرْآنَ حَقٌّ وَ أَنَّ الْقُرْآنَ کَمَا نَزَّلْتَ وَ أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبِینُ جَزَى اللَّهُ مُحَمَّداً ص خَیْرَ الْجَزَاءِ وَ حَیَّا اللَّهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ بِالسَّلَامِ اللَّهُمَّ یَا عُدَّتِی عِنْدَ کُرْبَتِی وَ یَا صَاحِبِی عِنْدَ شِدَّتِی وَ یَا وَلِیَّ نِعْمَتِی إِلَهِی وَ إِلَهَ آبَائِی لَا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ فَإِنَّکَ إِنْ تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی کُنْتُ أَقْرَبَ  .ضعیف . تهذیب ج9ص 175

 

 

[24550] مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ حَازِمٍ الْکَلْبِیِّ ابْنِ أُخْتِ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ لَمْ یُحْسِنْ وَصِیَّتَهُ عِنْدَ الْمَوْتِ کَانَ نَقْصاً فِی مُرُوءَتِهِ وَ عَقْلِهِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ کَیْفَ یُوصِی الْمَیِّتُ قَالَ إِذَا حَضَرَتْهُ وَفَاتُهُ وَ اجْتَمَعَ النَّاسُ إِلَیْهِ قَالَ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمَنَ الرَّحِیمَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْهَدُ إِلَیْکَ فِی دَارِ الدُّنْیَا أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ أَنَّ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الْقَدَرَ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ أَنَّ الدِّینَ کَمَا وَصَفْتَ وَ أَنَّ الْإِسْلَامَ کَمَا شَرَعْتَ وَ أَنَّ الْقَوْلَ کَمَا حَدَّثْتَ وَ أَنَّ الْقُرْآنَ کَمَا أَنْزَلْتَ وَ أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبِینُ جَزَى اللَّهُ مُحَمَّداً خَیْرَ الْجَزَاءِ وَ حَیَّا مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ بِالسَّلَامِ اللَّهُمَّ یَا عُدَّتِی عِنْدَ کُرْبَتِی وَ صَاحِبِی عِنْدَ شِدَّتِی وَ یَا وَلِیَّ نِعْمَتِی إِلَهِی وَ إِلَهَ آبَائِی لَا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً فَإِنَّکَ إِنْ تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی أَقْرُبْ مِنَ الشَّرِّ وَ أَبْعُدْ مِنَ الْخَیْرِ فَآنِسْ فِی الْقَبْرِ وَحْشَتِی وَ اجْعَلْ لِی عَهْداً یَوْمَ أَلْقَاکَ مَنْشُوراً ثُمَّ یُوصِی بِحَاجَتِهِ وَ تَصْدِیقُ هَذِهِ الْوَصِیَّةِ فِی الْقُرْآنِ فِی السُّورَةِ الَّتِی یُذْکَرُ فِیهَا مَرْیَمُ فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ لا یَمْلِکُونَ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً (مریم -: 87 -) فَهَذَا عَهْدُ الْمَیِّتِ وَ الْوَصِیَّةُ حَقٌّ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ أَنْ یَحْفَظَ هَذِهِ الْوَصِیَّةَ وَ یُعَلِّمَهَا قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع عَلَّمَنِیهَا رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَّمَنِیهَا جَبْرَئِیلُ ع . صحیح .وسائل‏الشیعة ج : 19  ص :  261

 

وَ رَوَاهُ الشَّیْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ وَ کَذَا الصَّدُوقُ وَ

 رَوَاهُ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ فِی تَفْسِیرِهِ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ وَ

 رَوَاهُ الشَّیْخُ فِی الْمِصْبَاحِ مُرْسَلًا نَحْوَهُ مَعَ زِیَادَاتٍ فِی الدُّعَاءِ وَ زَادَ أَیْضاً وَ قَالَ النَّبِیُّ ص لِعَلِیٍّ ع تَعَلَّمْهَا أَنْتَ وَ عَلِّمْهَا أَهْلَ بَیْتِکَ وَ شِیعَتَکَ

                         وسائل‏الشیعة ج : 19  ص :  262

وَ رَوَاهُ الْکَفْعَمِیُّ فِی الْمِصْبَاحِ أَیْضاً مُرْسَلًا کَمَا رَوَاهُ الشَّیْخُ مَعَ الزِّیَادَةِ أَقُولُ وَ الْوَصَایَا الْمَأْثُورَةُ کَثِیرَةٌ تَقَدَّمَ بَعْضُهَا فِی الْوُقُوفِ .صحیح .

 

ودر این احادیث بصراحت شهادت به عدم تحریف قرآن جزو وصیت مومنین آمده است .

 

 

[5431] رَوَى عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ حَازِمٍ الْکَلْبِیِّ ابْنِ أُخْتِ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ وَ لَیْسَ بِالْجَعْفَرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ لَمْ یُحْسِنْ وَصِیَّتَهُ عِنْدَ الْمَوْتِ کَانَ نَقْصاً فِی مُرُوءَتِهِ وَ عَقْلِهِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ کَیْفَ یُوصِی الْمَیِّتُ قَالَ إِذَا حَضَرَتْهُ وَفَاتُهُ وَ اجْتَمَعَ النَّاسُ إِلَیْهِ قَالَ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمَنَ الرَّحِیمَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْهَدُ إِلَیْکَ فِی دَارِ الدُّنْیَا أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَ الْقَدَرَ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ أَنَّ الدِّینَ کَمَا وَصَفْتَ وَ أَنَّ الْإِسْلَامَ کَمَا شَرَعْتَ وَ أَنَّ الْقَوْلَ کَمَا حَدَّثْتَ وَ أَنَّ الْقُرْآنَ کَمَا أَنْزَلْتَ وَ أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبِینُ جَزَى اللَّهُ مُحَمَّداً عَنَّا خَیْرَ الْجَزَاءِ وَ حَیَّا اللَّهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ بِالسَّلَامِ اللَّهُمَّ یَا عُدَّتِی عِنْدَ کُرْبَتِی وَ یَا صَاحِبِی عِنْدَ شِدَّتِی وَ یَا وَلِیَّ نِعْمَتِی إِلَهِی وَ إِلَهَ آبَائِی لَا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ فَإِنَّکَ إِنْ تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی أَقْرُبْ مِنَ الشَّرِّ وَ أَبْعُدْ مِنَ الْخَیْرِ فَآنِسْ فِی الْقَبْرِ وَحْشَتِی وَ اجْعَلْ لِی عَهْداً یَوْمَ أَلْقَاکَ مَنْشُوراً ثُمَّ یُوصِی بِحَاجَتِهِ وَ تَصْدِیقُ هَذِهِ الْوَصِیَّةِ فِی الْقُرْآنِ فِی السُّورَةِ الَّتِی تُذْکَرُ فِیهَا مَرْیَمُ فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ لا یَمْلِکُونَ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً (مریم -: 87 -) فَهَذَا عَهْدُ الْمَیِّتِ وَ الْوَصِیَّةُ حَقٌّ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ وَ حَقٌّ عَلَیْهِ أَنْ یَحْفَظَ هَذِهِ الْوَصِیَّةَ وَ یُعَلِّمَهَا وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ص عَلَّمَنِیهَا رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَّمَنِیهَا جَبْرَئِیلُ ع . من‏لایحضره‏الفقیه ج : 4  ص :  188

 

 

 

[9] الْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ یَعْقُوبَ الْأَحْمَرِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع رَجُلٌ اعْتَمَرَ فِی الْحُرُمِ ثُمَّ خَرَجَ فِی أَیَّامِ الْحَجِّ أَ یَتَمَتَّعُ قَالَ نَعَمْ کَانَ أَبِی لَا یَعْدِلُ بِذَلِکَ قَالَ ابْنُ مُسْکَانَ وَ حَدَّثَنِی عَبْدُ الْخَالِقِ أَنَّهُ سَأَلَهُ عَنْ هَذِهِ الْمَسْأَلَةِ فَقَالَ إِنْ حَجَّ فَلْیَتَمَتَّعْ إِنَّا لَا نَعْدِلُ بِکِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ .صحیح . تهذیب ج5ص 27

 

 

[11] الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَنِ اشْتَرَطَ شَرْطاً مُخَالِفاً لِکِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا یَجُوزُ لَهُ عَلَى الَّذِی اشْتَرَطَ عَلَیْهِ وَ الْمُسْلِمُونَ عِنْدَ شُرُوطِهِمْ فِیمَا وَافَقَ کِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ .صحیح تهذیب ج5ص 23

 

 

[1] مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ وَ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع أَنَّهُمَا سَأَلَاهُ عَنْ لَحْمِ الْحُمُرِ الْأَهْلِیَّةِ فَقَالَ نَهَى رَسُولُ اللَّهِ ص عَنْ أَکْلِهَا یَوْمَ خَیْبَرَ وَ إِنَّمَا نَهَى عَنْ أَکْلِهَا فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ لِأَنَّهَا کَانَتْ حَمُولَةَ النَّاسِ وَ إِنَّمَا الْحَرَامُ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْقُرْآنِ .صحیح. استبصار ج4 ص 73

 

آیا اگر قرآن تحریف شده بود اینچنین امام باقر به قرآن استناد و  رجوع میدادند ؟!!

 

 

فَهَذَانِ الْخَبَرَانِ قَدْ وَرَدَا شَاذَّیْنِ مُخَالِفَیْنِ لِظَاهِرِ کِتَابِ اللَّهِ وَ کُلُّ حَدِیثٍ وَرَدَ هَذَا الْمَوْرِدَ فَإِنَّهُ لَا یَجُوزُ الْعَمَلُ عَلَیْهِ لِأَنَّهُ رُوِیَ عَنِ النَّبِیِّ ص وَ عَنِ الْأَئِمَّةِ ع أَنَّهُمْ قَالُوا إِذَا جَاءَکُمْ مِنَّا حَدِیثٌ فَاعْرِضُوهُ عَلَى کِتَابِ اللَّهِ فَمَا وَافَقَ کِتَابَ اللَّهِ فَخُذُوهُ وَ مَا خَالَفَهُ فَاطْرَحُوهُ أَوْ رُدُّوهُ عَلَیْنَا

 

 

[926] وَ فِیمَا ذَکَرَهُ الْفَضْلُ مِنَ الْعِلَلِ عَنِ الرِّضَا ع أَنَّهُ قَالَ أُمِرَ النَّاسُ بِالْقِرَاءَةِ فِی الصَّلَاةِ لِئَلَّا یَکُونَ الْقُرْآنُ مَهْجُوراً مُضَیَّعاً وَ لْیَکُنْ مَحْفُوظاً مَدْرُوساً فَلَا یَضْمَحِلَّ وَ لَا یُجْهَلَ وَ إِنَّمَا بُدِئَ بِالْحَمْدِ دُونَ سَائِرِ السُّوَرِ لِأَنَّهُ لَیْسَ شَیْ‏ءٌ مِنَ الْقُرْآنِ وَ الْکَلَامِ جُمِعَ فِیهِ مِنْ جَوَامِعِ الْخَیْرِ وَ الْحِکْمَةِ مَا جُمِعَ فِی سُورَةِ الْحَمْدِ وَ ذَلِکَ أَنَّ قَوْلَهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْحَمْدُ لِلَّهِ (الفاتحة -: 2 -) إِنَّمَا هُوَ أَدَاءٌ لِمَا أَوْجَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى خَلْقِهِ مِنَ الشُّکْرِ وَ شُکْرٌ لِمَا وَفَّقَ عَبْدَهُ مِنَ الْخَیْرِ رَبِّ الْعالَمِینَ (الفاتحة -: 2 -) تَوْحِیدٌ لَهُ وَ تَحْمِیدٌ وَ إِقْرَارٌ بِأَنَّهُ هُوَ الْخَالِقُ الْمَالِکُ لَا غَیْرُهُ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ (الفاتحة -: 3 -) اسْتِعْطَافٌ وَ ذِکْرٌ لآِلَائِهِ وَ نَعْمَائِهِ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِهِ مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ (الفاتحة -: 4 -) إِقْرَارٌ لَهُ بِالْبَعْثِ وَ الْحِسَابِ وَ الْمُجَازَاةِ وَ إِیجَابُ مُلْکِ الْآخِرَةِ لَهُ کَإِیجَابِ مُلْکِ الدُّنْیَا إِیَّاکَ نَعْبُدُ (الفاتحة -: 5 -) رَغْبَةٌ وَ تَقَرُّبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى ذِکْرُهُ وَ إِخْلَاصٌ لَهُ بِالْعَمَلِ دُونَ غَیْرِهِ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ (الفاتحة -: 5 -) اسْتِزَادَةٌ مِنْ تَوْفِیقِهِ وَ عِبَادَتِهِ وَ اسْتِدَامَةٌ لِمَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ نَصَرَهُ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ (الفاتحة -: 6 -) اسْتِرْشَادٌ لِدِینِهِ وَ اعْتِصَامٌ بِحَبْلِهِ وَ اسْتِزَادَةٌ فِی الْمَعْرِفَةِ لِرَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ (الفاتحة -: 7 -) تَوْکِیدٌ فِی السُّؤَالِ وَ الرَّغْبَةِ وَ ذِکْرٌ لِمَا قَدْ تَقَدَّمَ مِنْ نِعَمِهِ عَلَى أَوْلِیَائِهِ وَ رَغْبَةٌ فِی مِثْلِ تِلْکَ النِّعَمِ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ (الفاتحة -: 7 -) اسْتِعَاذَةٌ مِنْ أَنْ یَکُونَ مِنَ الْمُعَانِدِینَ الْکَافِرِینَ الْمُسْتَخِفِّینَ بِهِ وَ بِأَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ وَ لَا الضَّالِّینَ (الفاتحة -: 7 -) اعْتِصَامٌ مِنْ أَنْ یَکُونَ مِنَ الَّذِینَ ضَلُّوا عَنْ سَبِیلِهِ مِنْ غَیْرِ مَعْرِفَةٍ وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً فَقَدِ اجْتَمَعَ فِیهِ مِنْ جَوَامِعِ الْخَیْرِ وَ الْحِکْمَةِ مِنْ أَمْرِ الْآخِرَةِ وَ الدُّنْیَا مَا لَا یَجْمَعُهُ شَیْ‏ءٌ مِنَ الْأَشْیَاءِ .صحیح . الفقیه

 

 

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَحْمَدَ الْمِنْقَرِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا إِبْرَاهِیمَ ع یَقُولُ مَنِ اسْتَکْفَى بِآیَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنَ الشَّرْقِ إِلَى الْغَرْبِ کُفِیَ إِذَا کَانَ بِیَقِینٍ.صحیح

 عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَبِی ع مَا ضَرَبَ رَجُلٌ الْقُرْآنَ بَعْضَهُ بِبَعْضٍ إِلَّا کَفَرَ .صحیح

 

نقد کتاب فصل الخطاب به قلم علامه عسکری :

 

http://www.usolaldin.org/MOALFAT/QURAN/JOZ3/fq3-3.htm

 

 بررسی کلی وهمه جانیه در زمینه تحریف وصیانت قرآن کریم نزد فریقین :

 

http://hojjah.googlepages.com/adam.tahrif.ghoran.zip

 

 تحریف قرآن نزد اهل سنت :

http://hojjah.googlepages.com/tahrif.ghoran.sonnah.zip

 

نقد کتاب فصل الخطاب نوری بقلم آقای استادی :

http://hojjah.googlepages.com/adam.tahrif.qoran.doc

 

اتقان در تحریف قرآن :

http://hojjah.googlepages.com/etghan.tahrif.ghoran.zip

 

قرآن در نهج البلاغة :

http://hojjah.googlepages.com/qoran.nahjolbalaghe.doc

 

تناقض گویی شیخ الاسلام ! ابن تیمیه بخاطر خروج از بن بست تحریف قرآن نزد اهل سنت وصحابه :

 

jeld.jpg

besm..jpg	48k
ekhtelf.besm.jpg	47k
garaat.jpg	126k
kofre.masud.jpg	115k
gharat.jpg	46k
gharat.ekhtelaf.jpg	129k
gharat.moshaf.jpg	45k
gharat.sahabe.jpg	52k
gholov.bmp	82k
lohe.jpg	43k
mahfuz.bmp	50k
mani..jpg	50k
moshaf.ghoran.jpg	47k
moshaf.ta.jpg	53k
tanagoz.masahef.jpg	47k