رنگ عشق

بنفش رنگ پریده بود رنگ زندگی ام از عشق بسیار

و من چونان پرنده ای نابینا

در گنگی و دست پاچگی

این سوی و آن سوی پر می کشیدم

تا وقتی به پنجره تو رسیدم ای مهربان

و تو صدای قلبی شکسته را شنیدی

از میان ظلمات به سوی سینه تو برخاستم

و به شوق تو از دریا نشات گرفتم

که می تواند بگوید که تا چه پایه به تو مدیونم؟

دین من به تو آشکار است:

عشق

 

 این چیزیست که به تو مدیونم.