دل نوشته های پاییزی
کاش به جای پاییز ، تو با مهر می آمدی . . .
.
آنان که پاییز را دوست ندارند نمیدونند که پاییز همون بهاریست که عاشق شده ،
پاییزتیم . . .
.
پاییز مرا عاشق می کند ، باران عاشق تر
حالا تو بگو این باران پاییزی با من چه می کند ؟
.
نیمکت چوبی کهنه نم گرفته زیر بارون ،
زیر سقف بی قرار شاخه های بید مجنون ،
ابر بی طاقت پاییز مثل من چه بی ستارست ،
مثل من شکسته از این نامه های پاره پارست . . .
.
پاییز فصل رسیدن انارهای سرخ است ؛
و انار چه دل خونی دارد از رسیدن . . . !
.
پاییز منم که هر روز چهره ی زردم را با سیلی دروغهایت سرخ می کنم تا هرگز نفهمی آنکه بهار سبزم را به خزان نشاند تو بودی . . .
.
غم انگیز است پاییز و غم انگیزتر وقتی تو باشی و من برگها را با خیالت تنها قدم بزنم . . .
میدونی چرا پاییز دلگیره ؟
چون “دلت” گیره !
چون دقیقا اون لحظه ای که کسی باید کنارت باشه نیست
چون باید سوز این سرما را تنهایی تحمل کنی . . .
.
دروغ چرا !
راستش دلم یک ” مرد ” میخواهد
یک مرد واقعی . . .
منم دوست دارم با یکی روی برگ ها قدم بزنم و گوش هایم پر از نجواهای عاشقانه بشود ,
دوست دارم در شب های طولانی پاییز دلی دلواپسم شود
قلبی برایم بتپد و آغوشی در انتظارم باشد . . .
دوست دارم باران که بارید
دست مردانه اش را بگیرم و با هم شروع به دویدن کنیم ,
دوست دارم در برابر بادهای سهمگین بدن تنومندش پناهگاهم باشد . . .
تا کی باید بنشینم و عاشقانه های پاییزی دیگران را تماشا کنم ؟
دیگر بس است . . .
.
مثل بهار نیستم که همیشه دلم سبز باشه ، مثل تابستون ,خشک هم نیستم !
من مثل پاییزم
گاهی خیس ز بارون چشم و گاهی سرد و بی روح ز بی رحمی روزگار . . .
.
باران امسال را من به عهده گرفته ام
آنقدر بغض در گلویم تلنبار شده و اشک درون چشمانم در کمین نشسته که فکر کنم
پر باران ترین پاییز روزگار را من رقم بزنم . . . !
.
دختر با موهای بافته شده و قهوه ای رنگش بر روی نیمکت انتظار نشسته است
چشمان عسلی اش بارانی ست
و لباسش نارنجی رنگ . . .
صورتش را که ببینی پر است
از غم و ماتم ، درد و هجرت . . .
آری تابستان که برود دختر می آید !
پاییز را میگویم . . . !
.
پاییز که پا میگذارد بر صفحه ی طبیعت
خورشید رنگش میپرد و کم نور مشود
گل ها ناراحت و پژمرده میشوند
و درختان لباس پر برگ خود را از دست میدهند ,
شب ها تیره تر میشود, ستاره ها گم میشونده و ابرها پدیدار !
بیچاره پاییز !
مثل اینکه او هم چون من قدم هایش برای همه شوم است و همه ز دستش فراری . . .
ای دوست ناراحت مباش چون پاییز !
شاد باش
بگذار شکوفه های بهاری بر لبانت نمایان شود و از آن میوه ی تابستانی لبخند به وجود بیاید . . .
.
خش خش . . .
چیک چیک . . .
آه چقدر این صداهای پاییزی را دوست دارم , مرا یاد خاطراتمان می اندازد که روی برگ ها قدم
میزدیم و زیر باران از عشق هم خیس میشدیم,
یـــادش بخیر
آن موقع نه چتری بود و نه نفر سومی . . . !
.
چتر گرفتن بالای سر دیگر چه صیغه ای ست !
من در این هوای ماتم زده پاییزی سر پناهی جز تو نمیخواهم .
.
یک استکان کمر باریک چای خوشرنگ !
یک گرامافون
یک الهه ی ناز !
یک پنجره ی کوچک با پرده ی چین دار سفید
یک صندلی چوبی
که نشستم روی آن
دفتر خاطرات را باز میکنم
هر ورق کاهی را که پشت سر میگذارم اشک هایم سرازیر میشود بر گذرگاه خاطره ها…
چرا پاییز آمدی ؟ چرا رفتنت هم به پاییز ختم شد ؟
خنده دار است نه ؟!
به جای آن که با من پیمان ببندی با پاییز بستی . . .
آه هنوز هم به این فصل که تو با آن در رفت و آمد هستی حسادت میکنم . . .
.
باز هم پاییز آمد
اما این بار دیگر نمیگذارم
مرا همچون برگی از شاخه های نگاهت بیندازی . . .
.
زرد , نارنجی , قهوه ای
سه رنگی ست برای پرچم گسترده ی پاییز !
.
در پاییز
هوا سرد میشود ، یار دور میشود , دل ” تنگ ” میشود
در پاییز هر ثانیه به اندازه ی یک عمر میگذرد ،
بیا این لحظه های طولانی کنارم باش که من بی تو
از هر پاییزی غمگین ترم . . .
.
شـباهت برگ های پاییزی و من !
هر دو به یک نحوی خورد شده ایم . . .
کاش به جای پاییز ، تو با مهر می آمدی . . .
.
آنان که پاییز را دوست ندارند
نمیدونند که پاییز همون بهاریست که عاشق شده ،
پاییزتیم . . .
.
پاییز مرا عاشق می کند ، باران عاشق تر
حالا تو بگو این باران پاییزی با من چه می کند ؟
برگ ریزان که باشد
باد سرد که بوزد
باران که بیاید
خلاصه بگویم
پاییز که باشد
از همیشه تنها ترم
و عاشق تر
.
.
فصل قشنگیست ، پاییز
دل به دلش که بدهی
عاشق میشوی
دل به دلش که بدهی
پر از رنگ های دل چسب میشوی
دل به دلش که بدهی
با باران هایش
با هوای دو نفره اش
تو را یاد خاطراتی میاندازد
یاد آدمهایی که نیستند
که اگر بودند هم
شاید دردی را
دوا نمیکردند
پاییز فصل عاشقانه هاست
دل ام تابستان میخواهد
آفتابی و گرم و داغ
از پاییز بیزارم
عاشقانه و دو نفره است لعنتی !
برای منِ تنها پاییز جز درد چیزی نیست
از پاییز بیزارم
بیزار
.
.
چه حکایت عجیبی است هوای پاییز !
تنها را تنها تر می کند و عاشق را عاشق تر
..
..
فراموشی می آید مانند همین پاییز با ابرهای سهمگینش . . .
دیروز برگ خشکی دیدم که نمی دانست از کدام شاخه جدا شده !
.
کسی که رنگ پریدگی پاییز را درک کرده باشد،
به نیرنگ گلهای رنگ رنگ دل نخواهد سپرد . . .
.
وقتی می رفتی بهار بود .
تابستون نیومدی .
پاییز شد .
پاییز که نیومدی پاییز ماند .
زمستان که نیایی باز پاییز می ماند . . .
ترو خدا فصل ها رو به هم نریز و زودتر بیا . . .
.
تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم
چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم
بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد
دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم
.
پاییز آمد اما باران نیامد ؛
شاید آسمان به معشوقش رسیده است و دیگر دلش نمیخواهد گریه کند . . .
.
پاییز را دوست دارم
چون معافم می کند از پنهان کردن دردی که در صدایم می پیچد ،
اشکی که در نگاهم می چرخد …
آخر هم خیال می کنند که سرما خورده ام !
.
راهی جز سقوط ندارد برگ پاییزی ؛
وقتی می داند درخت ؛
عشقِ برگِ تازه ای در سر دارد . . . !
.
پاییز تابناک آه ای شروع پاک
هر نم نمت نشست بر دوش نرم خاک
وقتی که دست تو آرامش من است
چشمان آسمان از عشق روشن است
من از تو عاشقم من فصل بی بهار
یک عمر در تو هست پاییزی ام ببار
.
ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰ داریم می رسیم . . .
ﻃﻠﺐ ﺻﺒﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻧﻔﺮﻩ ﻫﺎ . . .
.
ایده ی پاییز را خدا
از تخیل یک برگ دزدید
که آرزوی سفر داشت . . .
.
پاییز شده و خرمالوهای لبانت گل انداخته ؛
مرا به نوبرانه ای گس مهمان کن !
پابیز مبارک . . .
.
کاش چشمانم را می بستم و اول زمستان باز میکردم !
امسال بی تو تحمل نبودنت را در پاییز ندارم . . .
