دانلود کتاب تاریخ خلفای فاطمی

در سال 1335 خورشیدی که بنا بدعوت رسمی دولت هندوستان اعلیحضرت همایون شاهنشاه ایران محمدرضا شاه پهلوی بدیار هندوستان تشریف فرما شدند.اینجانب عبدالرحمن سیف ازاد مدیر مجله ایران باستان که افتخار ملازمت موکب اعلی را داشت و برای العین پذیراییها و تعظیمات و تکریمات قاطبه مردم ان مملکت عظیم اعم از هندو ، سلمان ، مسیحی و پیرامون مذاهب مختلف بالخص شیعیان در شهرهای بزرگ بمبئی ولکناهو و حیدراباد کن را نسبت بشاهنشاه ایران مشاهده نمود...

دانلود

3 مگابایت

خلفای فاطمی سلسله‌ای است که از سال۹۰۹ (میلادی) به مدت تقریبا دو قرن (تا سال ۱۱۷۱ میلادی) بر بخش بزرگی از شمال آفریقا وخاورمیانه و دریای مدیترانه حکومت کرد. خلفای فاطمی امامان شیعه اسماعیلی بودند و نام سلسله آنان به نام فاطمه، دختر محمّد پیامبرمسلمانان، نامگذاری شده است.

 خلفای فاطمی در قسمت مدیترانه‌ای خاورمیانه، بمدت بیش از دو قرن مؤسسِ دولتی بودند که به گسترشِ علم، هنر و بازرگانی علاقهٔ فراوان نشان می‌داد. قاهره پایتختِ مصر، توسط فاطمیان پایه‌گذاری شد. امپراتوری فاطمیان یعنی بخش اولیه تاریخ اسماعیلی، تقریباً از ابتدای اسلام تا قرن یازدهم را در بر می‌گیرد. نخستین خلیفه فاطمی عبدالله المهدی و سه خلیفه فاطمی دیگر، یعنی القائم و المنصور و المعز لدین الله نام داشتند.

خلافت فاطمی در سال ۹۰۹ (میلادی) در شمال آفریقا بنیان نهاده شد و به زودی به سیسیل،مصر، فلسطین و سوریه گسترش یافت و در دوران حکومت هشتمین خلیفهٔ فاطمی، المستنصربالله (وفات ۱۰۹۴ (میلادی)) به اوج قدرت خود رسید. در طول این دورهٔ حدوداً دو قرنی، فاطمیان یک حکومت مرفّه همراه با شادابی عقلانی، اقتصادی و فرهنگی قابل ملاحظه‌ای را پدید آوردند.

دعوت خلفای فاطمی در سرزمین ایران در عهد سامانیان و غزنویان آغاز شد، اما در واقع به وسیله ناصر خسرو قبادیانی، شاعر معروف خراسان و مقارن با اوایل دوران سلاجقه این دعوت تا حدی به ثمر رسید.

با وجود این، سالها پس از مرگ عضدالدوله، یک سردار ترک خلیفه عباسی به نام ارسلان بساسیری به اشاره و تحریک المستنصر، خلیفه فاطمی، بر علیه عباسیان شورید و بغداد را متصرف شد که در پی آن خلیفه القائم بامرالله را از آن جا بیرون کرد و سپس خطبه به نام امام فاطمی خواند (۴۵۰ ق / ۱۰۵۸ م). در آن احوال، خلافت عباسیان در معرض انقراض قرار گرفت، اما از حسن اتفاق، با ظهور طغرل‌بیگ سلجوقی و ورود او به بغداد ۴۵۱ (قمری)/۱۰۵۹ (میلادی) خلافت عباسیان از خطر سقوط حتمی نجات پیدا کرد. از آن پس، جلوگیری از نشر دعوت فاطمی و اهتمام در تعقیب اسماعیلیه، برای سلجوقیان ایران یک تکلیف و تعهد شد که تا پایان آن عصر نیز ادامه داشت.

مقارن همین ایام بود که «ناصر خسرو» از جانب المستنصر – خلیفه فاطمی – برای نشر و دعوت فاطمی از مصر به خراسان بازگشت. اما اقدام او به نشر این دعوت با مخالفت شدید علما و حکام خراسان مواجه شد که این مخالفتها، عاقبت به خروج یا اخراج او از بلخ منجر شد «حدود ۴۵۳ ق / ۱۰۶۱ م». ولی با این وجود در مازندران ظاهراً پیروانی پیدا کرد که ناصریه خوانده می‌شدند. با این احوال در خراسان با تعصب عموم مردم رو به رو شد تا این که به ناچار در ناحیه بدخشان در کوههای یمگان متواری شد. وبعد ها دعوت اسماعیلیه  نزاریه – در تعلیم ، تبلیغ ومبارزات تاریخی حسن صباح طنین افکند.

]

جانشین المستنصر ۴۸۷ (قمری)/۱۰۹۴ (میلادی) بنا بر حکم آشکار خلیفه، پسر بزرگش نزار بود، اما امیر سپاه مصر که به مستعلی – پسر دیگر خلیفه – ارادت داشت، وی را به خلافت نشاند و او را امام مخصوص خواند.

حسن صباح که در عهد حیات المستنصر برای نشر دعوت به ایران آمده بود۴۷۳ (قمری)/۱۰۸۰ (میلادی) به هوا داری از نزاریه – طرفداران نزار، – به پا خاست به طوری که چند سال بعد، پس از دستیابی به قلعه الموت ۴۸۳ (قمری)/۱۰۹۰ (میلادی)، آن جا را پایگاهی استوار برای رهبری دعوت اسماعیلیه کرد.