حدیث حوض و عدالت صحابه + سند

بخاری از ابوهریره نقل می کند که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) می‌فرماید:
6587 - حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ المُنْذِرِ الحِزَامِیُّ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُلَیْحٍ، حَدَّثَنَا أَبِی، قَالَ: حَدَّثَنِی هِلاَلُ بْنُ عَلِیٍّ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ یَسَارٍ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: " بَیْنَا أَنَا قَائِمٌ إِذَا زُمْرَةٌ، حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَبَیْنِهِمْ، فَقَالَ: هَلُمَّ، فَقُلْتُ: أَیْنَ؟ قَالَ: إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ، قُلْتُ: وَمَا شَأْنُهُمْ؟ قَالَ: إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَکَ عَلَى أَدْبَارِهِمْ القَهْقَرَى. ثُمَّ إِذَا زُمْرَةٌ، حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَبَیْنِهِمْ، فَقَالَ: هَلُمَّ، قُلْتُ أَیْنَ؟ قَالَ: إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ، قُلْتُ: مَا شَأْنُهُمْ؟ قَالَ: إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَکَ عَلَى أَدْبَارِهِمْ القَهْقَرَى، فَلاَ أُرَاهُ یَخْلُصُ مِنْهُمْ إِلَّا مِثْلُ هَمَلِ النَّعَمِ "

من، فردای قیامت در کنار حوض می آیم و تعدادی از صحابه می خواهند نزد من بیایند، ولی آنها را از طرف حوض بر می گردانند به سوی دیگر. گفتم: اینها را کجا می برید؟ می‌گویند: به خدا قسم! اینها را به سمت آتش جهنم می بریم. عرضه می کنم: مگر آنها چه کار کرده اند؟ خطاب می آید: درست است که اصحاب تو هستند، ولی بعد از تو مرتد شدند و بدعت‌ها گذاشتند و به دوران جاهلیت برگشتند. سپس گروه دیگری را اینگونه به سمت آتش می برند و ... ، و از اینها هیچکس از آتش نجات پیدا نمی کند، مگر به اندازه هَمَل نعم. (کنایه از چهارپایان بازیگوشی که معمولا از گله جدا می شوند و مشغول بازیگوشی هستند و سرگردان می‌شوند و این نشان قِلَّتْ و کمی تعداد آنهاست)

صحیح بخاری، ج8 ص121 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء:9

نبی مکرم (صلی الله علیه وآله) می‌فرماید که از این صحابه، جز تعداد اندکی، از آتش جهنم خلاصی نمی یابند. این روایت دلالت می کند که اکثریت صحابه گرفتار آتش جهنم می شوند. اکثریت صحابه ای که وارد آتش جهنم می‌شوند، گناهشان چیست؟ 

 در روایت دیگر صحیح بخاری آمده است:

مردم، پای منبر رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) نشسته اند و بحث صحابه و حوض مطرح می‌شود و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) می‌گوید:

6585 - وَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ شَبِیبِ بْنِ سَعِیدٍ الحَبَطِیُّ، حَدَّثَنَا أَبِی، عَنْ یُونُسَ، عَنْ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ المُسَیِّبِ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ: أَنَّهُ کَانَ یُحَدِّثُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: " یَرِدُ عَلَیَّ یَوْمَ القِیَامَةِ رَهْطٌ مِنْ أَصْحَابِی، فَیُحَلَّئُونَ عَنِ الحَوْضِ، فَأَقُولُ: یَا رَبِّ أَصْحَابِی، فَیَقُولُ: إِنَّکَ لاَ عِلْمَ لَکَ بِمَا أَحْدَثُوا بَعْدَکَ، إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ القَهْقَرَى "

صحیح بخاری، ج8 ص121 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء: 9

من پیشاپیش شما در حوض هستم و بخشی از شما را جدا می‌کنند و ... . می گویم: خدایا! اینها صحابه من هستند! جواب می آید: تو نمی دانی که اینها بعد از تو، چه بدعت‌هایی گذاشتند. آنها را به طرف جهنم می برند.  

آیا پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) با امت بعد از خود حرف می زند یا با مردمی که پای صحبتش نشسته اند؟ 

روشن است که با صحابه خود است.

 در روایت دیگر از أنس آمده که:

6582 - حَدَّثَنَا مُسْلِمُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، حَدَّثَنَا وُهَیْبٌ، حَدَّثَنَا عَبْدُ العَزِیزِ، عَنْ أَنَسٍ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: " لَیَرِدَنَّ عَلَیَّ نَاسٌ مِنْ أَصْحَابِی الحَوْضَ، حَتَّى عَرَفْتُهُمْ اخْتُلِجُوا دُونِی، فَأَقُولُ: أَصْحَابِی، فَیَقُولُ: لاَ تَدْرِی مَا أَحْدَثُوا بَعْدَکَ "

صحیح بخاری، ج8 ص120 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء: 9

تعدادی از صحابه من، کنار من در حوض می آیند و من آنها را می شناسم، ... ، و می گویم: خدایا! اصحاب من! گفته می‌شود: تو نمی دانی که اینها بعد از تو، چه بدعت‌هایی گذاشتند.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) کجا به أمت خود گفته است: اصحاب من؟

در روایت دیگر آمده که:

7050 - حَدَّثَنَا یَحْیَى بْنُ بُکَیْرٍ، حَدَّثَنَا یَعْقُوبُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ أَبِی حَازِمٍ، قَالَ: سَمِعْتُ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ، یَقُولُ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، یَقُولُ: «أَنَا فَرَطُکُمْ عَلَى الحَوْضِ، فَمَنْ وَرَدَهُ شَرِبَ مِنْهُ، وَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ لَمْ یَظْمَأْ بَعْدَهُ أَبَدًا، لَیَرِدُ عَلَیَّ أَقْوَامٌ أَعْرِفُهُمْ وَیَعْرِفُونِی، ثُمَّ یُحَالُ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ» قَالَ أَبُو حَازِمٍ: فَسَمِعَنِی النُّعْمَانُ بْنُ أَبِی عَیَّاشٍ، - وَأَنَا أُحَدِّثُهُمْ هَذَا، فَقَالَ: هَکَذَا سَمِعْتَ سَهْلًا، فَقُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: وَأَنَا - أَشْهَدُ عَلَى أَبِی سَعِیدٍ الخُدْرِیِّ، لَسَمِعْتُهُ یَزِیدُ فِیهِ قَالَ: " إِنَّهُمْ مِنِّی، فَیُقَالُ: إِنَّکَ لاَ تَدْرِی مَا بَدَّلُوا بَعْدَکَ، فَأَقُولُ: سُحْقًا سُحْقًا لِمَنْ بَدَّلَ بَعْدِی "

 صحیح بخاری، ج9 ص46 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء: 9

من آنها را می شناسم و آنها هم مرا می شناسند و آنها را به جهنم می برند. 

در بسیاری از روایات حوض آمده که:

4740 - حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنِ المُغِیرَةِ بْنِ النُّعْمَانِ، ....... فَیُقَالُ: إِنَّ هَؤُلاَءِ لَمْ یَزَالُوا مُرْتَدِّینَ عَلَى أَعْقَابِهِمْ مُنْذُ فَارَقْتَهُمْ "

 صحیح بخاری، ج6 ص97 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء: 9

از آن لحظه ای که تو از آنها جدا شدی، آنان به ارتداد خود برگشتند.

البته مراد از ارتداد در اینجا، ارتداد از ایمان نیست.

وقتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) این حدیث را می‌گوید، خطاب به صحابه است. إبن أبی مُلیکه می‌گوید:

7048 - حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ السَّرِیِّ، حَدَّثَنَا نَافِعُ بْنُ عُمَرَ، عَنِ ابْنِ أَبِی مُلَیْکَةَ، قَالَ: قَالَتْ أَسْمَاءُ: عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: " أَنَا عَلَى حَوْضِی أَنْتَظِرُ مَنْ یَرِدُ عَلَیَّ، فَیُؤْخَذُ بِنَاسٍ مِنْ دُونِی، فَأَقُولُ: أُمَّتِی، فَیُقَالُ: لاَ تَدْرِی، مَشَوْا عَلَى القَهْقَرَى " قَالَ ابْنُ أَبِی مُلَیْکَةَ: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ أَنْ نَرْجِعَ عَلَى أَعْقَابِنَا، أَوْ نُفْتَنَ» صحیح بخاری، ج9 ص46 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء: 9

 وقتی پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: «فردای قیامت، تعدادی از شما وارد آتش می‌شوید و از حوض کوثر بهره نمی برید»، پناه می بریم به خدای عالم.

اگر مراد پیامبر(صلی الله علیه واله) صحابه نبود، پس این دعای إبن أبی ملیکه چه معنایی دارد؟!

 منظور از صحابه در حدیث حوض، اصحاب پیامبر(صلی الله علیه وآله) است نه کسی دیگر و تمام صحابه را شامل می‌شود. این اعترافی است که بعضی از صحابه کرده اند.

 براء بن عازب از صحابه جلیل القدر،نزد اهل سنت است. ایشان جزء «السابقون الأولون» است، جزء «اصحاب بیعت رضوان و اصحاب بدر» است و هر فضیلتی که برای صحابه بیاورید، شامل ایشان است.

راوی می‌گوید:

4170 - حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ إِشْکَابَ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُضَیْلٍ، عَنِ العَلاَءِ بْنِ المُسَیِّبِ، عَنْ أَبِیهِ، قَالَ: لَقِیتُ البَرَاءَ بْنَ عَازِبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا، فَقُلْتُ: " طُوبَى لَکَ، صَحِبْتَ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَبَایَعْتَهُ تَحْتَ الشَّجَرَةِ، فَقَالَ: یَا ابْنَ أَخِی، إِنَّکَ لاَ تَدْرِی مَا أَحْدَثْنَا بَعْدَهُ "

صحیح بخاری، ج9 ص46 المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، الناشر: دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، الطبعة: الأولى، 1422هـ، عدد الأجزاء: 9

براء بن عازب را ملاقات کردم و گفتم: خوشا به حالت! تو صحابه پیامبر(صلی الله علیه وآله) بودی و در زیر شجره رضوان با پیامبر(صلی الله علیه وآله) بیعت کردی، براء بن عازب گفت: ای برادر زاده ام! تو نمی دانی که ما صحابه، چه بدعت هایی بعد از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گذاشتیم.  

این اعتراف صحابه، هم از طرف خودش است و هم از طرف صحابه. این شکسته نفسی نیست، اعتراف به بدعت، به مراتب بدتر است از گناهان دیگر.

اعتراف دوم از ابو سعید خُدری است که در میان صحابه، جایگاه ویژه ای دارد.

همین مسیب می‌گوید: روزی هم با ابو سعید خدری ملاقات داشتم و گفتم:

وقال سعید بن منصور، حدثنا خلف بن خلیفة، عن العلاء بن المسیب، عن أبیه، عن أبی سعید، قلنا له: هنیئا له برؤیة رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه وسلم وصحبته: قال: إنک لا تدری ما أحدثنا بعده.

الإصابة لإبن حجر، ج3، ص67 المؤلف: أبو الفضل أحمد بن علی بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلانی (المتوفى: 852هـ)، تحقیق: عادل أحمد عبد الموجود وعلى محمد معوض، الناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولى - 1415 هـ، عدد الأجزاء: 8 تاریخ مدینة دمشق لإبن عساکر، ج20، ص391 المؤلف: أبو القاسم علی بن الحسن بن هبة الله المعروف بابن عساکر (المتوفى: 571هـ)، المحقق: عمرو بن غرامة العمروی، الناشر: دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، عام النشر: 1415 هـ - 1995 م، عدد الأجزاء: 80 (74 و 6 مجلدات فهارس) الکامل لإبن عدی، ج3، ص513 المؤلف: أبو أحمد بن عدی الجرجانی (المتوفى: 365هـ)، تحقیق: عادل أحمد عبد الموجود-علی محمد معوض، شارک فی تحقیقه: عبد الفتاح أبو سنة، الناشر: الکتب العلمیة - بیروت-لبنان، الطبعة: الأولى، 1418هـ1997م

گوارا باد بر تو که پیامبر (صلی الله علیه وآله) را دیدی و صحابه او بودی! گفت: ای بردارم! تو نمی دانی که ما صحابه چه بدعت هایی بعد از پیامبر(صلی الله علیه وآله) گذاشتیم.

اعتراف سوم از عایشه است. در روزهای پایانی زندگی خود که در حال احتضار بود، به او گفتند:

6717 - حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ، ثنا أَبُو الْبَخْتَرِیِّ عَبْدُ اللَّهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ بِشْرٍ الْعَبْدِیِّ، ثنا إِسْمَاعِیلُ بْنُ أَبِی خَالِدٍ، عَنْ قَیْسِ بْنِ أَبِی حَازِمٍ، قَالَ: قَالَتْ عَائِشَةُ، رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا وَکَانَتْ تُحَدِّثُ نَفْسَهَا أَنْ تُدْفَنَ فِی بَیْتِهَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَأَبِی بَکْرٍ، فَقَالَتْ: «إِنِّی أَحْدَثْتُ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حَدَثًا ادْفُنُونِی مَعَ أَزْوَاجِهِ» فَدُفِنَتْ بِالْبَقِیعِ «هَذَا حَدِیثٌ صَحِیحٌ عَلَى شَرْطِ الشَّیْخَیْنِ وَلَمْ یُخَرِّجَاهُ» على شرط البخاری ومسلم

المستدرک على الصحیحین ج4 ص7 المؤلف: أبو عبد الله الحاکم محمد بن عبد الله بن محمد بن حمدویه بن نُعیم بن الحکم الضبی الطهمانی النیسابوری المعروف بابن البیع (المتوفى: 405هـ)،تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا،الناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولى، 1411 - 1990، عدد الأجزاء: 4 سیر أعلام النبلاء ج2 ص193 المؤلف : شمس الدین أبو عبد الله محمد بن أحمد بن عثمان بن قَایْماز الذهبی (المتوفى : 748هـ)، المحقق : مجموعة من المحققین بإشراف الشیخ شعیب الأرناؤوط، الناشر : مؤسسة الرسالة، الطبعة : الثالثة ، 1405 هـ / 1985 م، عدد الأجزاء : 25 (23 ومجلدان فهارس)

آیا دوست داری که شما را در کنار پیامبر (صلی الله علیه واله) دفن کنیم؟ گفت: من بعد از رسول اکرم (صلی الله علیه واله) چه بدعت هایی گذاشتم! مرا کنار همسران پیامبر(صلی الله علیه واله) دفن کنید. او را در بقیع دفن کردند.

حاکم نیشابوری می‌گوید که این حدیث شرایط صحیح بخاری و صحیح مسلم را دارد و صحیح است و  ذهبی هم این حدیث را تصحیح کرده است.اهل سنت می‌گویند که اگر روایتی را حاکم نیشابوری و ذهبی تصحیح کرده باشند، به منزله ورود روایت در صحیح بخاری است. 

پس اینکه می‌گویند:

عقیده شیعه مبنی بر وصایت حضرت علی (علیه السلام)، مساوی است با اعتقاد بر خیانت صحابه، این فقط عقیده شیعه نیست، عقیده شما هم همین است و کتاب‌های شما هم این عبارت را تصریح دارند.

درباره مدح صحابه در قرآن آیاتی داریم و آیات دیگری داریم که در توبیخ و ذم صحابه است مانند آیه 31 سوره مدثر که خداوند تمام صحابه اطراف پیامبر(صلی الله علیه واله) را 4 دسته می کند:

کفار، اهل کتاب، مؤمنین، کسانی که قلوبشان مریض است:

وَلا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ

کسانی که در قلوبشان مرض وجود دارد، چه کسانی هستند؟ 

قطعا منافقین نیستند، چون آیه، مکی است و در مکه، نفاق در کار نبود و نفاق در اثر ترس از قدرت و شوکت پیامبر(صلی الله علیه واله) بود، در حالیکه پیامبر(صلی الله علیه واله) در مکه، قدرت و شوکتی نداشت. اهل سنت هم تفسیر کرده اند این آیه را به:

«الذین فی قلوبهم شکٌّ»: کسانی که ایمان آورده بودند و جزء صحابه بودند، ولی شک داشتند.

یک سوم قرآن درباره منافقین است. منافقین کسانی هستند که جزء صحابه هستند و قرآن صراحت دارد:

وَمِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِیمٍ .   (سوره توبه/آیه101)

ای پیامبر (صلی الله علیه وآله)، کسانی که خودشان را در میان صحابه جا داده اند منافق هستند، تو هم آنها را نمی شناسی و ما آنها را می شناسیم و آنها را دو مرتبه عذاب می کنیم همچنین افرادی که در کنار پیامبر(صلی الله علیه وآله) بودند:

وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِی رَیْبِهِمْ یَتَرَدَّدُونَ                                       (سوره توبه/آیه45)

وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَیَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ                                    (سوره توبه/آیه61)

یَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَیْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِیَّةِ                                            (سوره آل عمران/آیه154)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ    (سوره حجرات/آیه6)

===============

ابن کثیر دمشقی ـ از استوانه‌های علمی وهابیت ـ از عایشه نقل می‌کند:

فَکَانَتْ عَائِشَةُ، فِیمَا بَلَغَنِی، تَقُولُ: لَمَّا تُوُفِّیَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ارْتَدَّتِ الْعَرَبُ.

تمام عرب‌ها بعد از رحلت پیامبر (صلى الله علیه و سلم) مرتد شدند و نفاق میان مردم برخاست.

(البدایة و النهایة لإبن کثیر، ج8، ص172 المؤلف: أبو الفداء إسماعیل بن عمر بن کثیر القرشی البصری ثم الدمشقی (المتوفى: 774هـ)، تحقیق: عبد الله بن عبد المحسن الترکی، الناشر: دار هجر للطباعة والنشر والتوزیع والإعلان، الطبعة: الأولى، 1418 هـ - 1997 م، سنة النشر: 1424هـ / 2003م، عدد الأجزاء:21 (20 ومجلد فهارس) تاریخ دمشق لإبن عساکر، ج30، ص314 المؤلف: أبو القاسم علی بن الحسن بن هبة الله المعروف بابن عساکر (المتوفى: 571هـ)، المحقق: عمرو بن غرامة العمروی، الناشر: دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، عام النشر: 1415 هـ - 1995 م، عدد الأجزاء: 80 (74 و 6 مجلدات فهارس) السنن الکبرى للبیهقی، ج8، ص307 المؤلف: أحمد بن الحسین بن علی بن موسى الخُسْرَوْجِردی الخراسانی، أبو بکر البیهقی (المتوفى: 458هـ)، المحقق: محمد عبد القادر عطا، الناشر: دار الکتب العلمیة، بیروت - لبنات، الطبعة: الثالثة، 1424 هـ - 2003 م)

شما به ما بگویید که اینها چه کسانی هستند؟ 

شما ها چرا فقط آیاتی که در مدح صحابه است را می خوانید؟

طبق این دو روایت، جز عده‌اى انگشت شمار از صحابه، بقیه مرتد شدند؛ چه آن‌ها که جزء السابقون الأولون بوده‌اند و چه آن‌ها که بعد‌ا اسلام آوردند،

«رضی الله عنهم»، «رحماء بینهم» و ... . فقط که اینها نیست...

شما چطور از عدالت اصحاب دفاع میکنید در حالیکه ارتداد انها را هم از منابع خودتان داریم؟

تفکر در این روایات و آیات قرآن کریم هم بد نیست؟؟؟؟