تنهای تنها

بازم احساس تنهایی میکنم. تنهای تنها در

 سرزمینی نا اشنا میان حقایقی که از آن

 گریزانم. در این هنگام دنبال کسی میگردم 

 تا حرف دلم رو برایش باز گوکنم اما وقتی 

 از همه کس وهمه چیز ناامید می شوم به خلوت 

 ترین مکان پناه می برم و به دور از چشم

 دیگران اشک می ریزم. اشک هایی که بیان

 کننده درد های درونی ام هستند و در میان

 اشک هایم تو را صدا می زنم و می خواهم که

 کنارم باشی.

ولی تو نیستی عزیزم .

و فقط یاد توست که به من ارامش میده.

 بیا پیشم

 امروز بیش از اندازه به تو محتاجم .

باورم کن...