اهل سنت و مسئله امامت و مهدویت

صدرالمتألهین با ذکر دو نظریه از اهل سنت درباره امامت و حضرت مهدی، هر دو را رد می‏کند.
درباره امامت، با تعجب می‏گوید:

اینها امام را به پادشاهان دنیوی و قدرتمندان حمل کرده‏اند، چه عالم باشند، چه جاهل، چه عادل باشند، چه فاسق.

سپس بر آنها خرده می‏گیرد که با توجه به‏ اینکه ‏در روایات آمده ‏است:

من مات و لم یعرف إمام زمانه، مات میتةالجاهلیة

کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است.

حال برای شناخت این امام جاهل و فاسق چه ثمره‏ای وجود دارد که اگر کسی بمیرد و آن را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است؟ 1.

اما درباره حضرت مهدی، (عجّ) ، نیز آنها وجود آن حضرت و بقایش را تا این زمان بعید می‏ شمارند.

ایشان در جواب می‏گوید:

این استبعاد در نهایت سقوط است، زیرا دلایل طبی و نجومی محال بودن بقای انسان بعد از 120 سال را درست نمی‏داند، و همچنین ما مواردی از گذشتگان را سراغ داریم که عمرهای طولانی داشته‏ اند؛ مثل آدم و نوح و امثال آن دو و همچنین دجّال لعین که عمرش از زمان رسول خدا تا وقت خروج مهدی ادامه دارد. 2 .

با توجه به مطالبی که بیان شد، اعتقاد مرحوم صدرالمتألهین به مهدی موعود، علیه‏السلام، و ظهور آن حضرت و همچنین مسأله رجعت، بر پایه آیات الهی و روایات معصومین، بنا نهاده شده و با عقل سلیم نیز هماهنگ است. همچنانکه در بعضی مباحث، برای اثبات مدعای خود از برهان عقلی استفاده کرده است.

=============

1.
تفسیر القرآن الکریم، ج5، ص302
2.
همان، ص301.