اهل بیت (ع ) در قرآن و حدیث
«خدا مى خواهد پلیدى را از شما دور کند و شما را به کلى پاک دارد.»
این آیه در اواخر عمر پر برکت پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله ، هنگامى که آن حضرت در خانه امّ سلمه بود، نازل شد. پس از نزول این آیه شریف، پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله ، على، فاطمه، حسن و حسین را دعوت فرمود و عباى خیبرى خود را بر آنها کشید و فرمود: «بار خدایا! اینان اهل بیت من هستند». امّ سلمه عرض کرد: یا رسول الله! آیا من از اهل بیت نیستم؟ پیامبرصلّى الله علیه و آله فرمود: «تو همسر من اى و بر نیکى هستى و اینان، اهل بیت من هستند. خدایا! اهل بیت من سزاوارترند.» و در روایت دیگرى، امّ سلمه عرض کرد: یا رسول الله! جایگاه من کجاست؟ و پیامبرصلّى الله علیه و آله پاسخ فرمود: «تو در خیر و به سوى خیر هستى.» و در روایت دیگرى آمده که امّ سلمه گفت: آیا من از ایشان نیستم؟ و پیامبرصلّى الله علیه و آله فرمود: «تو بر نیکى هستى». در روایت دیگرى آمده است که امّ سلمه گفت: من عبا را کنار زدم تا همراه آنان زیر آن قرار گیرم؛ ولى پیامبر آن را از دست من کشید و فرمود: «تو بر خیر و نیکى هستى».
احادیثى که مستقیماً کلمه «اهل بیت» را در آیه مبارک تطهیر ، به اصحاب کسا تفسیر کرده اند، بیش از حدّ تواتر است. این نصوص، مصداقهاى حقیقى «اهل بیت» را به گونه اى روشن کرده اند که دیگر مجال کمترین شکّ و تردیدى براى محقّق منصف باقى نمى ماند.
مضمون و سیاق آیه کریمه تطهیر نیز مؤیّد احادیثى است که در شأن نزول آن وارد شده و یا «اهل بیت» را به جمع خاصّى از نزدیکان پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله تفسیر کرده اند.
