آیا آیه197 سوره اعراف هرگونه توسل به غیر خدا را حرام می داند؟

   
وهابی ها می گویند آیه197 سوره اعراف هرگونه توسل به غیر خدا را حرام می داند آیا این صحیح است؟

از جمله آیاتی که وهابیون برای حرام بودن توسل به آن استناد می کنند :

آیۀ 197 سوره اعراف :

وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَکُمْ وَلَا أَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ .

و کسانى را که به جاى او مى‏خوانید نمى‏توانند شما را یارى کنند و نه خویشتن را یارى دهند.

وهابی‌ها زیاد به این آیه استناد می کنند و خود ابن تیمیه در  منهاج السنه ، ج1 ، ص 44 تا 49 می‌گوید:

وی به آیه بالا و آیۀ 13 و 14سوره مبارکه فاطر :

...وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ

و کسانى را که بجز او مى‏خوانید مالک پوست هسته خرمایى [هم] نیستند .

إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلَا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ . فاطر / 13 و 14 .

اگر آنها را بخوانید دعاى شما را نمى‏شنوند و اگر [فرضا] بشنوند اجابتتان نمى‏کنند و روز قیامت‏شرک شما را انکار مى‏کنند و [هیچ کس] چون [خداى] آگاه تو را خبردار نمى‏کند

استناد می کند بر کفر دعاء غیر الله.

در این جا دقت فرمائید ، خود وهابی‌ها دچار یک مشکل شده‌اند . تصور کرده‌اند که کلمه :

تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ یعنی هر گونه دعای پیامبر و دعای ائمه ؛ یعنی هر کس که نداء کند و بگوید

یاعلی و یا حسین این کفر است و شرک ؛ چون خدای عالم می فرماید :

وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ ...

اول یک جواب نقضی :

که اگر واقعاً خواندن غیر خدا شرک است ، خدای عالم در باره حضرت نوح می فرماید،که نوح میگوید :

إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا .

من ندا کردم قومم را شبانه روز .

آیا چون حضرت نوح(ع) غیر خدا را ندا داد پس مشرک است ؟

یا از این جالب‌تر :

لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا . النور / 63 .

خطاب کردن پیامبر را در میان خود مانند خطاب کردن بعضى از خودتان به بعضى [دیگر] قرار مدهید

اگر مطلق دعا حرام است ، صحابه‌ای که پیامبر را دعا می کردند و ندا می‌کردند ، خدا می فرماید : این دعای شما ، دعاء درستی نیست ، پیامبر از یک جایگاه ویژه‌ای برخوردار است باید با احترام بیشتری اورا ندا دهید.

نکته ظریف‌تر که در این جا است این است که :

مسأله مطلق دعاء غیر الله شرک نیست ؛ بلکه خواندن غیر خدا وقتی شرک است که با اعتقاد به الهیت آن فرد که ندایش می کنیم ، ضمیمه شود .

در سوره هود ، آیه 101 در رابطه با دعاء غیر الله ، خود قرآن معنا کرده است .

فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آَلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ .

پس چون فرمان پروردگارت آمد خدایانى که به جاى خدا[ى حقیقى] مى‏خواندند هیچ به کارشان نیامد و جز بر هلاکت آنان نیفزود

یعنی کسانی که شخص ها یا بت های خود را با اعتقاد به الهیت‌شان می‌خوانند ، آنها مشرکند.

مثل کسانی که از حضرت عیسی(ع) استمداد می جویند و اعتقاد دارند که ایشان خدا است . اینجا شرک است .

ما از وهابیت سؤال می‌کنیم :

آیا مسلمانان ، شیعه و سنی که پیامبر را می‌خوانند و می‌گویند :

یا رسول الله اشفع لنا عند الله .

آیا نستجیر بالله این‌ها معتقد به الهیت پیامبرند ؟!!

آیا این‌ها پیامبر را عبادت می‌کنند ؟!!!

مثلاً :

وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى الزمر / 3 .

و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏اند [به این بهانه که] ما آنها را جز براى اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمى‏پرستیم.

دقت فرمائید : اشکال اینجاست مشرکین اشخاص یا بت ها را می پرستیدند و از آنها ره جویی می کردند برای رسیدن به خداوند

ولی آیا کسی که می‌گوید : یا علی ، یا عباس ، نستجیر بالله  امیرالمؤمنین و حضرت عباس را عبادت می‌کنند ؟

مگر همه مسلمانان که نماز می‌خوانند و در تشهد و سلام واجب نماز شان (نمازی که همه اش توحید است) نمی گویند:

اشهد ان محمد عبده ورسوله .

السلام علیک ایهاالنبی و رحمه الله وبرکاته

مگر نه اینستکه ما در تمام ارکان نماز فقط خدا را می خوانیم ،پس چرا خدا می گوید برای اتمام نماز حتما باید به محمدم سلام (با خطاب حاضر یعنی السلام علیک ،نه السلام علیه) نمایید.

پس با حساب آقایان وهابی همه مسلمانان با این کار چون در نماز که توحیدی ترین عبادت است ،مرتکب شرک شده اند و خودشان هم که اینگونه نماز می خوانند مشرکند!!!

مهم اینجاست ما که به پیامبر و اهل بیت خطاب میکنیم و ندا می نماییم اگر آنها را نعوذبالله خدا بدانیم آنوقت گرفتار شرک شده ایم و لاغیر.

یا مثلا در زیارت حضرت علی(ع) می خوانیم :

اشهد انک عبدت الله حتی اتاک الیقین

گواهی و شهادت می دهم که تو بندگی خدا کردی و به یقین رسیدی

یا در زیارت حضرت قمر بنی هاشم می خوانیم :

اشهد انک من عباد الله الصالحین .

گواهی و شهادت می دهم که تو از بندگان صالح خدا هستی

پس شهادت به عبودیت امیر المؤمنین و امام حسین می‌دهد و بعد می‌آید از این بزرگوران طلب حاجت می‌کند .

خوب وقتی از ابتدا این شهادت به بندگی خدا را درباره آنها می دهیم ،یعنی به هیچ وجه آنها را همتای خدا نمی دانیم و آنها را پرستش نمی کنیم بلکه آنها را همانطوری که قرآن فرموده وسیله قرار می دهیم برای تقرب پیدا کردن خودمان به خداوند و چون انها را دارای مقام والا می دانیم،علاوه براینکه خودمان از خدا طلب حاجت و شفا می کنیم از آنها که مقامشان نزد خدا بسیار والاتر از ماست درخواست می کنیم که آنها هم برای ما از نزد خدا مسئلتهایمان را در خواست کنند.

پس استدلال به این آیات خیلی سخیف و بی‌اساس و بی‌پایه است .اصلاً استناد به این آیات  برای حرمت توسل از منظر قرآن ، کاملاً مردود و مطرود است .

وهابیون کاری به جایی رسانده اند که موسس آنها محمد بن عبد الوهاب می گوید:

خداوند به پیامبر (ص) حق شفاعت داده است، ولی به ما گفته است که شما حق ندارید از پیامبر (ص) طلب شفاعت کنید.

واقعا عجیب است !! مانند این است که کسی شما را به منزل خودش دعوت کند و بهترین غذاها را در سفره بگذارد و بگوید من شما را دعوت کردم، ولی شما حق ندارید به این غذاها دست بزنید. این، مسخره است و قرآن و مقدسات را استهزاء کردن است.