آیا آدم و حوا همان انسانهای نخستین در کتب تاریخند؟ پس انسانهای عصر حجر که بودند؟

آدم و حوا را نمی‌توان انسان‌های نخستین دانست زیرا انسان‌ نماهایی پیش از خلقت حضرت آدم در روی کره زمین زندگی می‌کردند.

در حالی که از آفرینش حضرت آدم تا کنون حدود هفت هزار سال می‌گذرد، دوره حیات انسان‌نماها به بیش از یک میلیون سال قبل باز می‌گردد.

از زمان حضرت آدم (حدودا هفت هزار سال قبل) به بعد مردم به مرور زمان و آهسته آهسته با صنعت و کشاورزی و ... آشنا شدند و پیش از آن در طی بیش از یک میلیون سال آنان همانند سایر حیوانات، تنها به شکار حیوانات می‌پرداختند

توضیح:

آیات قرآن و همچنین یافته‌های دیرینه شناسان،‌ حکایت از وجود موجوداتی انسان‌نما، قبل از خلقت حضرت آدم علیه‌السلام دارد.

مشهور است که گذشته بشر به دو دوره کلی تقسیم می‌گردد:

1. دوره پیش از تاریخ :

که «انسان‌نماها» در آن دوره زندگی می‌کردند. ابتدای این دوره حدودا به یک و نیم میلیون سال قبل و انتهای آن حدودا هفت هزار سال قبل می‌باشد.

تنها هنر آنان این بود که همانند سایر حیوانات شکار می‌کردند. علی‌رغم طول دوران حیات آن‌ها هیچ‌گونه نشانه‌ تمدن ساز در حیات این موجودات به چشم نمی‌خورد.

2. دوره تاریخی :

ما این دوران را از زمان خلقت حضرت آدم علیه‌السلام می‌دانیم. دورانی که در آن انسان‌هایی دارای قدرت تفکر بالا و تمدن ساز پا به عرصه وجود، نهادند. فصل ممیز این دوره (دوره تاریخی) پیدایش خط است.

پیدایش خط در حدود پنچ هزار سال پیش صورت گرفت و کم کم ترقی کرد (ابتدا تصویر نگاری بود بعد اندیشه نگاری و سپس سیلاب نگاری[1]) تا اینکه در حدود 3000 سال پیش وارد مرحله خط الفبایی شد.

در این دوره زندگی بشر آهسته آهسته رنگ تمدن به خود گرفت و مراحل زیر را سپری نمود:

- دوران کشاورزی و اهلی کردن جانوران (حدودا 5 هزار سال پیش از میلاد مسیح)

- دوران زندگی در دهکده‌های اولیه (از 5 هزار تا 3500 سال پیش از میلاد)

- دوران آغاز شهر نیشینی و تشکیل حکومت‌ها (از 3500 تا 3000 سال پیش از میلاد مسیح)

- شکوفایی شهرنشینی و رشد آیین‌ها (از 3000 تا 700سال پیش از میلاد)

- دوران امپراطوری‌های بزرگ و ارتباطات گسترده بین‌المللی (از 700سال پیش از میلاد تا1400 میلادی)

- دوران اکتشافات جغرافیایی و گسترش فن دریانوری و رنسانس (1400 تا 1600 میلادی)

- دوران رشد روزافزون فن آوری و تحول علوم پایه (1600 تا 1960 میلادی)

- دروان فن آوری صنعتی و الکترونیکی (1960 تا کنون)

تقسیم بندی تاریخی زیر نیز علاوه بر آن‌که مؤید مطالب فوق می‌باشد در آشنایی بیشتر خوانندگان محترم با تاریخ و پاسخ به سوالات موجود در این زمینه مفید خواهد بود:

اعصار سنگ،‌ مفرغ و آهن

منظور یک دروه از دانش، فن و شیوه زندگی انسان است که بعضی همه اینها را مجموعا یک فرهنگ دانسته‌اند. لذا مراد از عنوان سنگ، مفرغ و آهن بیش از آن که ابزار باشد، سطحی از ترقی وتمدن بشر است.

- عصر سنگ:

این عصر از زمانی آغاز شد که بشر سنگ را مطابق نیاز خود شکل داده و از آن ابزار مورد نیاز خویش را ساخت. مثلا لبه سنگ را تیز کرده یا صیقل داده یا سوراخ کرده است. ساخت ابزار سنگی بوسیله انسان طی هزاران سال کم کم بهبود یافت. به همین جهت مراحل پیشرفت انسان در ساختن ابزار سنگی به چند دوره تقسیم شده است:

1. عصر سنگ قدیم:

این دوره بسیار طولانی بوده و هزاران سال طول کشیده است. به طوری که گفته‌اند بیش از 90 در صد از کل تاریخ بشر را شامل می‌شود. خصوصیت مهم ابزارهای سنگی عصر سنگ قدیم لب‌پریده بودن آن ها است.

یعنی انسان سنگ معمولی را شکسته واز لبه تیز آن برای کندن زمین، قطعه قطعه کردن پوست و گوشت و مانند این موارد استفاده کرده است. در این عصر انسان در غار زندگی می‌کرد. آتش را می‌شناخت. به شکار می‌پرداخت. لباسش از پوست بود و از کشاورزی و اهلی کردن حیوانات اطلاعی نداشت.

2. عصر سنگ میانه:

این دوره در آخرین عصر یخبندان آغاز شد. آخرین عصر یخبندان در اروپا[2] 8000 سال قبل از میلاد (یعنی حدود 000/10 سال پیش) بوده است. در این عصر انسان به شکار حیوانات بزرگ پرداخت. این کار مستلزم همکاری گروهی بوده است. اشیای سنگی، کوچکتر و ظریفتر هستند.

3. عصر سنگ جدید:

این عصر در حدود 5 تا شش هزار سال پیش از میلاد در آسیا و اروپا آغاز شده است.

در این عصر ابزارهای سنگی صیقلی هستند یعنی انسان آن‌ها را صاف و مطابق نیازخود شکل داده و از آنها تبر، سوزن، کارد و مانند این‌ها را ساخته است.

در این عصر انسان به تولید غذا (با اهلی کردن حیوانات و کشاورزی) پرداخت در نتیجه از حرکت و جستجو برای یافتن غذا دست کشید و یکجا نشین شد.

جهت مطالعه و کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید به کتاب‌های زیر مراجعه فرمایید:

1. عبدالرسول خیر اندیش، تاریخ جهان دوره کاردانی تربیت معلم، تهران،‌ آموزش و پرورش، 1376ش.

2. آرنولد توین بی، تاریخ تمدن،‌ ترجمه: یعقوب آژند،‌ تهران‌،‌ انتشارات مولی، 1368ش، چ 3.

3. آرنولد توین بی، بررسی تاریخ تمدن (خلاصه دوره دوازده جلدی) ،‌ ترجمه: محمدحسین آریا،‌ تهران‌،‌ انتشارات امیرکبیر، 1376ش.

4. حسین مفتخری و خیراندیش و دیگران، تاریخ ایران و جهان (1) سال دوم آموزش متوسطه رشته ادبیات و علوم انسانی، تهران، شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران، 1387ش.

5. ویل دورانت، تاریخ تمدن، مترجمین: آرام، پاشایی،‌ آریان‌پور و دیگران، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1370ش،‌ چ3.

پی نوشت: ----------------------

[1] . منظور تقسیم کلمات و صداها به هجاها است که در آن صامت و مصوت در یک واحد تفکیک ناپذیر ارائه می‌شوند.

[2] . عصر سنگ و یخبندان در همه جای دنیا آغاز و پایان یکسانی ندارد و متفاوت بوده است.