پیش از شروع به مطالعه ی کتاب، به خوانندگان گرامی یادآوری می شود که به نکات زیر توجه فرمایند: با اینکه در پیش گفتار این کتاب تذکر داده ام، در اینجا نیز مکررا یادآوری می نمایم که، ما در بیان مطالب این کتاب تا توانسته ایم از راه بیطرفی رفته ایم و از روش علم «تاریخ ادیان» پیروی کرده ایم که در اصطلاح آن علم، «تاریخ ادیان» پیروی کرده ایم که در اصطلاح آن علم، بیطرفانه و بطور مجاز، به همه ی روشهای دینی اعم از حق یا باطل حتی به بت پرستی و شرک اصطلاح (دین) و (مذهب) را که در انگلیسی «Religion» است، اطلاق کرده اند ما نیز، با پیروی از روش تاریخ ادیان، گاهی آئین های باب و بهاء را در متن کتاب، به عنوان (دین) و (مذهب) خوانده ایم. روی این کار، بعضی روحانیان شیعی از این کار ما خورده گرفته و ما را مورد اعتراض قرار داده اند که: اطلاق لفظ دین و مذهب به آن آئین ها از نظر اسلام جایز نیست، و به معنای آن است که آن آئین ها را بر حق دانسته و به رسمیت شناخته باشیم. با توجه به این امر بود که ما در این صفحه، تذکر میدهیم که: منظور ما از اطلاق لفظ (دین) یا (مذهب) به آن آئین ها، این نبوده است که آنها را دین و مذهب بر حق شماریم، بلکه منظور ما بی طرفی و پیروی از اصطلاح و روش علم تاریخ ادیان است از این رو در اثناء چاپ کتاب، تا ممکن بود، سعی کردیم آن آئین ها را به جای دین و مذهب، به نامهای (مسلک) و (آئین) و یا (بابیگری) و (بهائیگری) خوانده ایم. با این وصف باز در مواردی در متن کتاب، به آنها دین و مذهب اطلاق شده است، که برای تصحیح آن موارد در غلط نامه کتاب تذکر داده شده است.
ان الذین آمنو و الذین هادوا و النصاری و الصابئین و المجوس و الذین اشرکوا ان الله یفصل بینهم یوم القیامه.
« سوره حج، آیه ۱۷»
همانا خداوند، روز قیامت، میان مسلمانان، یهودیان، مسیحیان، صابئین و مجوسیان و کسانی که برای خدا شریک قرار داده اند، داوری خواهد کرد
